تاثیر تمرینات ریتمیک بر مهارت های ادراکی حرکتی کودکان دارای اختلال بینایی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات ریتمیک بر مهارت های ادراکی حرکتی کودکان دارای اختلال بینایی بود. تعداد 19 کودک دختر و پسر (گروه تجربی 10 نفر و گروه کنترل 9 نفر) کم بینا با میانگین سنی 5/44-5/7 سال از شهر اصفهان به صورت هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان براساس عملکردشان در مهارت های ادراکی حرکتی که به وسیله آزمون ارزیابی مهارت های حرکتی کودکان انجام گرفت، همسان و در گروه های تجربی و کنترل به صورت تصادفی آرایش پیدا کردند. گروه تجربی در برنامه تمرینات ریتمیک به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه 45 دقیقه ای و درمجموع، 24 جلسه شرکت کردند و گروه کنترل، به فعالیت های روزمره پرداختند. جمع آوری اطلاعات برای کلشرکت کنندگان به شکل پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. به منظور مقایسه دو گروه، از مدل آماری تحیل کواریانس تک متغیره و چندمتغیره استفاده گردید. نتایج حاصل تفاوت معناداری را در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل در قابلیت های مهارت های ظریف P=0.002 ، مهارت های توپی تعادل ایستا P=0.001 و تعادل پویا (راه رفتن با پاشنه بالاگرفته و پریدن از روی نخ) در کودکان کم بینا نشان داد P=0.000 این تفاوت در سطح اطمینان P<0.05 معنادار بود؛ بنابراین، میتوان گفت برنامه تمرینی ریتمیک می تواند برنامه مناسبی جهت ارتقای مهارت های ادراکی حرکتی کودکان کم بینا باشد.

کلیدواژه ها:

مهارت ادراکی حرکتی ، کودکان دارای اختلال بینایی ، تمرینات ریتمیک ، مهارت های توپی ، مهارت های ظریف ، تعادل ایستا ، تعادل پویا