انتخاب مدل کسب و کار برای شرکت های دانش بنیان مستقر در مراکز رشد

یک مدل کسب و کار موفق، نشان دهنده یک راه بهتر نسبت به گزینه های موجود است که می تواند ارزش بیشتری را به یک گروه مجزا از مشتریان پیشنهاد کرده و منافع بیشتری را به شرکت بازگرداند. سهم قابل توجهی از موفقیت شرکت های دانش بنیان به طرح ریزی مدل کسب وکار آنها مرتبط می شود، از اینرو در این مقاله ضمن شناسایی شاخص ها و الگوهای موجود تلاش شده است تا با معرفی انواع مدل های کسب و کار، مدل مناسب برای شرکت های دانش بنیان مستقر در مراکز رشد شناسایی شود. پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از نظر روش از نوع توصیفی-پیمایشی می باشد، که پس از بررسی الگوهای موجود و همچنین بررسی شاخص ها و معیارهای لازم جهت انتخاب یک مدل کسب و کار، مدل های مختلف از نظر دارا بودن این معیارها با هم مقایسه شده اند. با توجه به ماهیت و بدیع بودن این حوزه پژوهشی از روش های تصمیم گیری گروهی استفاده شده و نظر خبرگان در این باره از طریق مصاحبه و پرسشنامه جمع آوری گردیده است. با استفاده از تکنیک های AHP و تاپسیس به ترتیب به وزن دهی به شاخص ها و رتبه بندی مدل ها پرداخته شده است. در نهایت با استفاده از روش دیماتل اثرسنجی هر یک از شاخص ها بررسی گردیده است. پس از بررسی و تحلیل نظرات خبرگان از میان مدل های کسب شده از ادبیات موضوع شش مدل برمبنای نه شاخص مورد تحلیل قرار گرفته و مدل STOF به عنوان مدل برتر انتخاب گردید.

کلیدواژه ها:

مدل کسب و کار ، مراکز رشد ، شرکت های دانش بنیان ، تصمیم گیری گروهی