بررسی حقوق شهروندی اقلیت های قومی، مذهبی در ایران

در ادبیات سیاسی و حقوقی دولت مدرن در جهان معاصر، حقوق و امتیازات اتباع و شهروندان از جایگاه ممتازی برخوردار است. در این میان، اقلیت، عبارت است از گروهی که در حاکمیت شرکت نداشته وهدفش، دستیابی به مساوات و برابری حقیقی و حقوقی با اکثریت مردم می باشد. اصل حمایت از اقلیت ها (گروه های قومی، نژادی و مذهبی) از دیر باز در حقوق بین الملل مطرح بوده است. قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز در فصل سوم به حقوق ملت پرداخته است. روش پژوهش: توصیفی- تحلیلی است. با استفاده از مطالعات کتابخانه ای (کتب، مقالات و منابع علمی معتبر) تعاریف، تحلیل ها و نظریه پردازی های مختلفی از مفهوم حقوق شهروندی و ابعاد آن استخراج گردیده است و هدف پژوهش، پاسخ گویی به این پرسش هاست: آیا در قانون اساسی کشور، حقوق و آزادی های اساسی همه شهروندان ایرانی به نحو یکسان و برابر تامین شده است نگرش حاکمیت به اقوام و مذاهب چگونه است آیا زمینه مشارکت سیاسی اقلیت ها، به طور عادلانه وجود دارد یافته های پژوهش: با ملاحظه بسیاری از اصول قانون اساسی، به این نتیجه دست یافتیم که حقوق و آزادی های اساسی برای کلیه شهروندان و اتباع ایرانی در نظر گرفته شده و آنان در برخورداری از این حقوق بدون توجه به وابستگی قومی، نژادی، زبانی و حتی مذهبی مساوی هستند

کلیدواژه ها:

حقوق ، حقوق شهروندی ، قانون اساسی ، اقلیت ها ، ایران