آسایش فیزیکی گردشگری براساس شرایط جوی و اقلیمی در پارک ملی سیاه کوه

شناخت پتانسیل های طبیعی، به عنوان بستر فعالیتهای انسانی پایه و اساس غالب برنامهریزیهای محیط زیستی را تشکیل می-دهد. در این راستا ویژگیهای اقلیمی و عناصر آن در پراکندگی فضایی و شکل گیری رفتار محیطی منطقه نقش تعیینکنندهای دارد، تا آنجا که امروزه مطالعات و بررسیهای بیوکلیمای انسانی و استفاده از توانمندیهای مختلف آن پایه و اساس برنامه ریزی های گردشگری است. در این پژوهش، آسایش یا عدم آسایش انسان در پارک ملی سیاهکوه بر اساس شاخص زیست اقلیمی ترجونگ با استفاده از داده های آماری مورد بررسی قرار گرفت و بهترین زمان برای گردشگری در این منطقه تعیین شد. نتایج این تحقیق نشان داد که شاخص های بیوکلیمایی مورد استفاده، توانایی آشکارسازی دوره های آسایشی و عدم آسایش منطقه را دارند. نتایج این تحقیق نشان داد بهترین زمان جهت گردشگری در پارک ملی سیاه کوه، ماه مارس بوده و بعد از آن به ترتیب ماه های آوریل ، اکتبر، نوامبر و سپتامبر قرار دارند.

کلیدواژه ها:

یزد ، پارک ملی سیاه کوه ، آسایش بیوکلیمایی ، گردشگری