اندازه گیری سموم ارگانوکلره DDT, DDE, DDD, Heptachlor, Heptachlor epoxide در بخش جنوبی رودخانه تجن

مصرف بی رویه کود و سموم شیمیایی بدون در نظر گرفتن نیاز واقعی خاک و گیاه یکی از مشکالت محیط زیست و کشاورزی دراستان مازندران محسوب میگردد. میزان استفاده از آفت کشها در جهان به 2/5 میلیون تن در سال میرسد که یک درصد این سموم در غالب فرآورده های کشاورزی، صنایع سلولزی و بخش سلامت اجتماعی در ایران مصرف میشود. سازمان بهداشت جهانی، سموم ارگانوکلره را در اسامی ترکیبات ماندگار و پایدار در محیط زیست معرفی کرده است. این سموم در طبیعت به مدت زیاد ماندگارند و دیر تجزیه میشوند لذا مصرف آنها محدود شده است. استانداردهای محیط زیستی مقادیری را تحت عنوان حداکثر مقدار مجاز سموم ورودی به رودخانه ها، تالابها و آببندان ها، اعالم نموده است. در اوایل و اواخر بهار 1391، نمونه برداری آب در حوضه تاالبی رودخانه تجن استان مازندران، در 4 ایستگاه به تعداد 8 نمونه آب با استفاده از دستگاه نمونه بردار روتنر دو طرف هر یک از ایستگاه ها با استفاده از روش US-EPA و به صورت ترکیبی نمونه آب جمع آوری و سپس جداسازی فاز آلی از فاز مایع )یک لیتر(، تغلیظ و قرایت آن و به وسیله GC-ECD انجام گرفت.این مطالعه تحقیقاتی با هدف تعیین برخی از شاخصهای آلودگی غلظت سموم ترکیبات شیمیایی DDT, DDE, DDD Heptachlor, Heptachlor Epoxide, انجام گردید. نتیجه اینکه، با توجه به داده های به دست آمده حداکثر مقدار باقیمانده سموم یادشده مربوط به فصل کشاورزی است.

کلیدواژه ها:

حوضه تالابی تجن ، سموم ارگانوکلره ، آلاینده های محیط زیستی ، استان مازندران