پایش کیفی و کمی منابع آب زیرزمینی با استفاده از GIS (منطقه موردمطالعه: آبخوان کازرون)

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 824

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICSE01_178

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397

چکیده مقاله:

یکی از مشکلات اساسی کشور محدودیت کمی و کیفی آبهای زیرزمینی است، لذا برای حفاظت و بهره برداری بهینه از این منابع باید با انجام پایش های مستمر درزمینه ی آبهای زیرزمینی شناخت دقیق به دست آوریم، در این تحقیق، کیفیت و کمیت آب های زیرزمینی آبخوان کازرون ، جهت استفاده در بخش کشاورزی ارزیابی شد. بدین منظور از آمار و اطلاعات پارامترهای کیفی و کمی آب در منطقه در بین سال های1395-1380 استفاده گردید . سپس کیفیت آب های زیرزمینی بر اساس استانداردهای موجود برای مصارف کشاورزی؛ مانند جدول طبقه بندی ویل کوکس در 50 ایستگاه واقع در سطح حوزه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد هر چه از سمت شمال حوزه به سمت جنوب پیش رویم بر میزان EC و SAR آب افزوده شده و آب از کیفیت پایین تری برخوردار می باشد، با استفاده از نرم افزار جی ای اس ، آب زیرزمینی از لحاظ کیفیت و کمیت آنالیز شد. سپس نقشه پهنهبندی تغییرات مکانی پارامترهای کیفیت آب زیرزمینی و افت آب زیرزمینی در محیط نرمافزاری ArcGIS10.4 با استفاده از بهترین روش درونیابی تهیه شد. نتایج نشان داد که در طول 15 سال اخیر اکثر مناطق با افت سطح آب مواجه بوده است آبهای زیرزمینی نیمه جنوبی منطقه نسبت به نیمه شمالی از کیفیت نامطلوبتری برخوردار بوده و لازم است مدیریت بهره برداری از منابع آب و استفاده از الگوهای کشاورزی با حساسیت بیشتری انجام شود تا از بدتر شدن کیفیت آب و افت سفره های آب زیرزمینی که مستقیما0 با معیشت ساکنان منطقه مرتبط است، جلوگیری به عمل آید.

کلیدواژه ها:

آبهای زیرزمینی˓ پایش کیفی ، کریجینگ ، ویلکوکس ، افت آب

نویسندگان

نجمه گنجی

کارشناس ارشد بیابان زدایی، گروه احیاء مناطق خشک و کوهستانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران

مهدی قربانی

دانشیار دانشیار احیاء مناطق خشک و کوهستانی، گروه احیاء مناطق خشک و کوهستانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران

حسن خسروی

دانشیار دانشیار احیاء مناطق خشک و کوهستانی، گروه احیاء مناطق خشک و کوهستانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران