نقش سرمایه های روانشناختی بر اثر بخشی تدریس

سرمایه روانشناختی یکی از مفاهیم نوینی است که امروز در حوزه رویکرد روانشناسی مثبت گرا مطرح شده است، در قرن بیست و یکم روان شناسی متوجه این امر شده است که انسان باید انرژی عقلانی خود را صرف جنبه های مثبت تجربه هایش کند. سرمایه های روان شناختی، با تکیه بر متغیرهای روان شناختی مثبت گرایی همچون: امید، خوش بینی، تاب آوری و خودکار آمدی منجر به ارتقای ارزش سرمایه انسانی، دانش و مهارت های افراد و سرمایه اجتماعی و شبکه روابط میان آنها می شود. مطالعه حاضر براین هدف است که به بررسی نقش سرمایه های روانشناختی بر اثر بخشی تدریس بپردازد؛ باتوجه به تحقیقات گذشته ثابت شده است که افرادی که از سرمایه ی روانشناختی بالایی بهره مند هستند، همواره در فعالیت های روزمره از موفقیت بیشتری نسبت به سایر افراد برخوردار هستند، لذا بررسی ها نشان می دهد که سرمایه های روانشناختی بالا در معلمان موجب اثربخشی بیشتری در تدریس می شود به گونه ای که سرمایه های روانشناختی و مولفه های آن باعث ایجاد انگیزه و شور و خلاقیت بیشتری در معلمان می شود و این امر به صورت مستقیم و گاها غیر مستقیم بر کیفیت و اثربخشی تدریس معلمان تاثیر بسزایی ایفا می نماید.

کلیدواژه ها:

اثربخشی تدریس ، سرمایه های روانشناختی ، کیفیت تدریس