بررسی غلظت سرمی بتاهیدروکسی بوتیرات و گلوکز و ارتباط آن با امتیاز وضعیت بدنی در اسب های سالم و مبتلا به لنگش

لنگش بیماری نیست بلکه نشانی از یک بیماری بالینی است. در حقیقت لنگش نشانی از وجود درد و محدودیت های فیزیکی در حیوان است که باعث تغییر وضعیت راه رفتن و ایستادن و بروز بیماری های عصبی-عضلانی می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات غلظت سرمی بتاهیدروکسی بوتیرات و گلوکز و ارتباط بین آنها در خون اسب های سالم و مبتلا به لنگش بود. به این منظور، اقدام به اخذ 30 نمونه خون از اسب های کاملا سالم و 30 نمونه از اسب های مبتلا به لنگش در باشگاه های سوارکاری شد و در آزمایشگاه غلظتسرمی بتاهیدروکسی بوتیرات و گلوکز اندازه گیری و امتیاز وضعیت بدنی به صورت بالینی ارزیابی شد. نتایج نشان داد اختلاف بین دو گروه از نظر غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات P=0.91 فاقد اختلاف معنی دار، اما از نظر غلظت گلوکز P=0.008 و امتیاز وضعیت بدنی P<0.0001 اختلاف بین دو گروه معنی دار بود. نتایج آزمون همبستگی نشان داد ارتباط بین غلظت سرمی گلوکز و بتاهیدروکسی بوتیرات منفی و معنی دار P<0.05 و r=-0.671 است. غلظت گلوکز خون یک فاکتور با اهمیت در تعیین غلظت آن در مایعات بینابینی به حساب می آید. مقدار این ماده در خون بطور قابل ملاحظه ای در بین گونه های مختلف، متفاوت بوده و به جیره دام و میزان ذخایر کبدی آن ها بستگی دارد. مطالعات نشان داده هایپرگلایسمی پایدار می تواند یکی از مهم ترین علل بروز لنگش باشدو لذا مانیتورینگ گلوکز خون در اسبان تحت استرس و مستعد باید انجام شود. بتاهیدروکسی بوتیرات نیز به عنوان یک فاکتور بالانس انرژی می تواند بسیار ارزشمند باشد، به خصوص اگر جیره اسب ها به خوبی بالانس نباشد و یا کربوهیدرات آن بالاتر از نیاز دام باشد می تواند منجر به هایپرانسولینمی و هایپرگلایسمی شود.

کلیدواژه ها:

اسب ، لنگش ، بتاهیدروکسی بوتیرات ، وضعیت بدنی ، گلوکز