بررسی مصالح بوم آورد بر اصول معماری پایدار

تولید مصالح جدید و گوناگون در عصر حاضر و توسعه امکانات و سهولت استفاده از آنها، امکان بهره وری از مصالح بیشترو با تنوع بالاتر را برای همگان میسر ساخته است. علیرغم نکات مثبتی که برای آن می توان در نظر گرفت، این امرمشکلات فراوانی را پیش روی ما در آینده قرار خواهد داد. افزایش ساخت و سازهای ساختمانی موجب تولید نخاله هایفراوان شده است که در حاشیه شهرها انباشته شده و یکی از آلوده کننده ترین عوامل محیط زیست به شمارمی آید.علاوه بر آن عدم توجه به پتانسیل های ناشی از کاربرد مصالح بومی به عبارت بهتر عدم هماهنگی و انطباقمعماری با اقلیم منطقه به یکی از مسایل مهم بشر تبدیل شده است. با توجه به ویژگی های معماری پایدار، اهمیتشناخت دقیق مصالح ساختمانی و داشتن ملاکی برای انتخاب صحیح آنها ضروری به نظر می رسد. با بررسی و مقایسهمصالح بومی و مصالح جدید، مشخص می شود که مزایای استفاده از مصالح بومی به مراتب بیشتر است. عدمتخریب طبیعت در برداشت، کمترین آلودگی در تولید، پایین بودن مصرف انرژی در تولید، صرفه جویی در انرژی حمل ونقل، کاهش مصرف انرژی در بهره برداری، کاهش هزینه های تمام شده و از همه مهمتر بازگشت سریع به طبیعت وعدم تخریب محیط زیس ت از مزایای مصالح بومی به شمار می رود.در این تحقیق سعی داریم با استفاده از مصالح بومآورد،ضمن استفاده از قابلیت های مصالح بومی،در جهت تحقق توسعه پایدار گامی ارزنده برداشته شود.

کلیدواژه ها:

مصالح ، بوم آور ، معماری پایدار ، پایداری