ارتقاء سطح کیفی محیط های مسکونی با تاکید بر اصول معماری اکولوژیک (بوم شناختی)

در دهه اخیر رشد روزافزون جمعیت و ا ستفاده فراوان از منابع طبیعی و عدم توجه به نابودی این منابع، سبب ایجاد نگرانی و به موازات آن، ارایه پیشنهادها، نظریه ها و طرح هایی در جهت مقابله با این مسیله شده است. از آنجا که معماری در جامعه، از لحاظ طراحی و ایجاد محیط های مسکونی و غیرمسکونی شهری نقش به سزایی برعهده دارد، لذا رویکردهای حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی دانست. کیفیت محیط از لحاظ ارتقاء سطح زندگی در آن موضوعی است که سال ها مورد توجه اندیشمندان و نظریه پردازان در جهان بوده است و به علت وسیع بودن دامنه مطالعه آن، تنها به بررسی چند مورد محدود از میان عوامل متعدد پرداخته اند. هدف اصلی این تحقیق؛ ابتدا ارایه دیدگاه های موجود، در جهت بالا بردن سطح کیفی محیط های مسکونی است که با بهره گیری از انرژی های پاک و فضاهای طبیعی در آن، سبب کاهش معضلات زیست محیطی شود. روش مورد استفاده در این تحقیق، راهبرد ترکیبی، توصیفی- تحلیلی و تحلیل محتوا با استدلال های منطقی نسبت به نظریه های مختلف و تحقیقات انجام شده قبل، در ارتباط با موضوع می باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت محیط ، محیط زیست بوم شناختی ، طراحی اکولوژیک ، محیط مسکونی