استفاده از دیوار آببند کامپوزیتی جهت کاهش ریسک تراوش در اثر زلزله (مطالعه موردی: دیوار آببند سد گتوند علیا)

دیوارهای آببند بتن پلاستیک، بصورت گسترده برای کمکردن میزان نشت و تراوش از پی و تکیه گاه سدها مورد استفاده قرار می گیرند. این قبیل سازه ها باید دارای مقاومت استاتیکی و دینامیکی کافی در مقابل بارهای ناشی از وزن مصالح روباره و بارهای دینامیکی و تغییر شکل ناشی از زمین لرزه باشند. بر این اساس مقاومت فشاری و مدول الاستیسیته بتنپلاستیک دو پارامتر اصلی است که میبایست در طراحی این سازه ها مد نظر قرار گیرد. در این تحقیق به کمک نرم افزار FLAC ، رفتار دینامیکی دیوار آببند بتن پلاستیک سد گتوند علیا (بلندترین سد خاکی در خاورمیانه با دومین دیوار آبند عمیق در بین سدهای دنیا) در اثر بارهای ناشی از زلزله به منظور شناسایی نقاط دارای پتانسیل خطر مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج مدل عددی نشانگر این مطلب است که بالاترین میزان کرنش برشی در محدوده اتصال بین دیوار آببند و هسته رسی و زون کنتاکت سازندهای بختیاری و آغاجاری در تکیه گاه راست اتفاق می افتد که در این محدوده پتانسیل ایجاد ترک در دیوار آببند در اثر زلزله وجود خواهد داشت. بنابراین طرح استفاده از یک لایه ژیوممبرین در جلوی دیوار آببند به عنوان یک لایه محافظ در مقابل نشت از دیوار در صورت بروز ترک های احتمالی ارایه شد. این طرح به عنوان یک ایده منحصر به فرد و برای اولین بار در دنیا در برخی از پانل های دیوار آببند سد گتوند با عمق بیش از 120 متر به اجرا در آمده است.

کلیدواژه ها:

مدل سازی عددی ، FLAC 2D ، بارهای دینامیکی ، دیوار آببند ، ژیوممبرین