تاثیر سرب (Pb) بر خصوصیات بیوشیمیایی میگوی Palaemon serratus در سواحل جنوبی دریای خزر

اثرات سمیت فلز سنگین سرب (Pb) بر عملکرد زیستی بسیاری از موجودات مشخص شده است. سواحل دریای خزر به علت فعالیت های انسانی به شدت با فلزات سنگین مختلف آلوده شده است. میگوی معمولی، Palaemon serratus، از فراوان ترین میگوهای سواحل جنوبی دریای خزر بوده و از لحاظ اکولوژیکی و تجاری حائز اهمیت است. بنابراین، هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرات یون های سرب بر محتوای بیوشیمیایی میگوی معمولی بوده است. در شرایط آزمایشگاهی، میگوها به مدت 96 ساعت در معرض غلظتهای 01،0/0، 0/05، 0/1، 0/15 و 0/2 میلی گرم/لیتر (ppm) استات سرب قرار داده شده و مقدار LC50 محاسبه گردید. درنهایت میزان 96 LC50 ساعته سرب 0/12 ppm اندازه گیری شد. جهت بررسی سمیت تحتحاد سرب، میگوها سپس به مدت 15 و 30 روز با (0/012 ppm) 0/1 میزان LC50 مواجهه داده شدند. مدت زمان در معرض گذاری و غلظت مواجهه بر مقادیر پروتئین کل، هیدرات کربن تام و چربی کل بافتهای مختلف شامل تخمدان، بیضه، هپاتوپانکراس، ماهیچه و همولنف تا ثیر معنیدار داشت. سرب باعث کاهش فاکتورهای بیوشیمیایی شده و اثرات سمیت در مواجهه 30 روزه بیشتر از دوره 15 روزه بود. نتایج این مطالعه نشان داد که آلودگی آب با فلز سنگین سرب باعث کاهش ارزش غذایی میگوی معمولی میگردد. این نتایج با احتساب روند افزایشی فعالیتهای صنعتی در سواحل دریای خزر اهمیت بسزایی دارند.

کلیدواژه ها:

میگوی معمولی ، آلاینده فلزی ، غلظت تحت کشنده ، ارزش غذایی