اثربخشی آموزش کیفیت زندگی مثبت گرا بر سلامت روانی و شادکامی

این پژوهش با هدف تعیین میزان اثربخشی آموزش کیفیت زندگی مثبتگرا بر افزایش سلامت روانی و شادکامی انجام شد. روش پژوهش شبه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر دبیرستانی شهرستان حسن آبادفشافویه که به شکل تصادفی 30 نفر انتخاب و در دو گروه 15 نفره آزمایشی و گواه جایگزین شدند. ابزار پژوهش آزمون سلامت عمومی و آزمون شادکامی آکسفورد (آرجیل، مارتین وکراسلند، (1989 بودند که در مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورداستفاده قرار گرفتند. آموزش کیفیت زندگی مثبتگرا در 8 جلسه 2 ساعته در هفته یکبار، در گروه آزمایشی برگزار و برای تحلیل داده ها، تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر استفاده شد. نتایج حاکی از تاثیر معنادار آموزش کیفیت زندگی مثبتگرا در افزایش سطح سلامت روانی و شادکامی نشان دهنده ثبات این آموزش در مرحله پیگیری بود. در حوزه آموزش با تاکید بر لزوم استفاده از آموزشهای روانشناختی موثر میتوان از رواندرمانی مثبت گرا با توجه به ماهیت و کارکرد آن برای افزایش سلامت روانی و شادکامی به شکل انفرادی و گروهی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی مثبت گرا ، سلامت روانی ، شادکامی