بررسی اثر حرارت ورودی پاس تمپر بر ریزساختار و سختی فلز جوش MAG فولاد ST52
محل انتشار: دوازدهمین کنفرانس ملی جوش و بازرسی
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 504
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
INCWI12_058
تاریخ نمایه سازی: 21 خرداد 1398
چکیده مقاله:
در تحقیق حاضر ورق هایی به ضخامت 12 میلی متر از جنس فولاد ST52 تهیه شدند و بعد از آماده سازی لبه ها به صورت اتصال سر به سر جناغی یک طرفه (V) کنار یکدیگر مستقر شدند، سپس طی عملیات جوشکاری تک پاس و دو پاس (پاس ریشه و پاس رویه) با سیم جوش ER70-SG2 با حرارت های ورودی متفاوت جوشکاری شدند. نتایج آزمون های متالوگرافی نوری و SEM مشخص نمودند که ریزساختار نمونه ها در پاس ریشه از فریت چند وجهی، فریت سوزنی، فریت ویدمن اشتاین و پرلیت تشکیل شده است و ریزساختار نمونه ها در پاس رویه از فریت چند وجهی، فریت سوزنی و مقدار کمی پرلیت تشکیل شده است. مقایسه ریزساختار نمونه ها در پاس ریشه و نیز بررسی سرعت سرد شدن، زمان انجماد و زمان تبلور مجدد حاصل از حرارت ورودی پاس رویه، نشان داد که افزایش حرارت ورودی موجب افزایش زمان تبلور مجدد و کاهش اندازه دانه ها در پاس ریشه شده و نیز از میزان درصد حجمی فریت ویدمن اشتاین با کاهش سرعت سرد شدن پاس ریشه، کاسته شده و بر میزان درصد حجمی فریت سوزنی در پاس ریشه افزوده شد. نتایج سختی سنجی در ناحیه فلز جوش پاس ریشه نشان داد با افزایش حرارت ورودی پاس رویه و در نتیجه تبلور مجدد کامل تر در پاس ریشه، سختی در اثر کاهش اندازه دانه و افزایش حجم مرزدانه ها، افزایش یافته است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
احسان غفاریان خرم
کارشناس ارشد مهندسی مواد شرکت بهنگام آفرین سایپا
حامد ثابت
استادیار گروه مهندسی مواد و متالوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
میرمصطفی حسینیون
موسسه فناوری های پیشرفته جوشکاری آما