بررسی عملکرد مشترک میکروسیلیس و پلی استر غیراشباع بر بتن

سازه های بتنی علیرغم مقاومت فشاری بالا، دارای مشکلات فراوانی در زمینه ی مسایل مربوط به دوام و مقاومت کششی هستند. روشهای مختلفی برای بهبود ویژگی ها و جبران ضعفهای سیمان، ملات و بتن استفاده شده است که در این راستا به کارگیری پلیمر، برای تولید کامپوزیت های پلیمر-سیمان، توجه شایانی را به دنبال داشته است. این کامپوزیتها که به بتنهای اصلاح شده پلیمری یا PMC شناخته میشوند، کاربردهای زیادی در صنعت سازه دارند. این مطالعه به بررسی ویژگیهای بتن ساخته شده با میکروسیلیس و رزین پلیاستر غیر اشباع (USPE) پرداخته است. در مجموع، 15 آزمونه بتنی در 3 طرح مخلوط مختلف، تولید شدند که در آن طرحها، رزین پلی استر غیر اشباع در نسبتهای 5 و 10 درصد وزنی سیمان مصرفی، به کار گرفته شد. در ادامه این نمونه ها برای پارامترهایی همچون مقاومت فشاری، مقاومت کششی و جذب آب مورد ازریابی قرار گرفت. نتایج مطالعات آزمایشگاهی، بهبود در جذب آب و کاهش در مقادیر مقاومت فشاری و کششی را در نمونه های پلیمری نشان میدهد. به علاوه، نمونه تهیه شده با 5 درصد پلیمر، بالاترین مقاومت فشاری و کششی را در نمونه های پلیمری از خود نشان میدهد. همچنین، نمونه تهیه شده با 10 درصد پلیمر، کمترین مقدار جذب آب را دارا میباشد.

کلیدواژه ها:

بتن های اصلاح شده با پلیمر ، پلیاستر غیر اشباع ، مقاومت فشاری ، مقاومت کششی ، جذب آب