ارزیابی منابع و قابلیت اراضی شهر رامهرمز بر اساس پارامترهای توپوگرافیکی در محیط GIS

اهمیت به کار گیری روش های عقلانی و نظام مند برنامه ریزی در مدیریت و استفاده بهینه از منابع، به ویژه منابع طبیعی برای همگانروشن است. از آنجایی که توسعه کالبدی شهرها، نابودی اراضی کشاورزی و گسترش به سمت پهنه های آسیب پذیر، نظیر حوزه هایسیلابی و نیز شیب های نامناسب را به دنبال دارد که در حقیقت باعث به هم خوردن تعادل و پایداری اکولوژیک در شهرها می شود،ضرورت ارزیابی منابع و قابلیت اراضی در توسعه شهری به معنای عینیت بخشیدن به قابلیت بالقوه سرزمین مورد انتظار است. با بهرهگیری از پارامترهای توپوگرافیکی در کنار استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS و فناوری رایانه ای، امکان پذیری طبقه بندی، ترسیم و تشریح اراضی فراهم می شود. هدف از این پژوهش ارزیابی قابلیت اراضی شهر رامهرمز در استان خوزستان با استفاده ازپارامترهای توپوگرافیکی می باشد. به همین در این بررسی با استفاه از سه پارامتر توپوگرافیکی (ارتفاع، شیب زمین، جهت شیب)،مستخرج از مدل رقومی ارتفاعی زمین و سیستم اطلاعات جغرافیایی و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی، قابلیت اراضی شهرمیدواود طبقه بندی شده اند. نتایج طبقه بندی شامل پنج طبقه: تیپ کوه ها، تیپ تپه ها، تیپ فلات ها و تراس های فوقانی، دشت های دامنه ای و واریزه های بادبزنی شکل سنگریزه دار است.

کلیدواژه ها:

اراضی ، پارامترهای توپوگرافی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، شهر رامهرمز