بررسی گردش جریان در خلیج فارس با تاکید بر شکل گیری گرداب های میان مقیاس

گردش و گرداب های میان مقیاس در خلیج فارس را میتوان به کمک مدلهای عددی اقیانوسی بررسی کرد. گردش در خلیج فارس متشکل از دو مقیاس است: یکی مقیاس حوضه ای (مربوط به کل خلیج) و دیگری میان مقیاس. طی ماه های مارس تا جولای یک گردش چرخندی در نیمه شرقی خلیج غالب است. این عمدتا ناشی از جریان ورودی و خروجی چگالیرانده در تنگه هرمز و لایه بندی شدید است. جریان به سمت شمال غربی در سواحل ایرانی بین تنگه هرمز و شمال قطر، حاکی از وجود یک جبهه شمالی در نتایج مدلها است. بین جولای تا اوت، جریان سواحل ایرانی ناپایدار میشود، زیرا سازوکار ناپایداری چگال گرای با رهاسازی انرژی پتانسیل ذخیره شده در اثر شیب چگالی روی میدهد. درنتیجه، ایجاد پیچ وخم در جریان سواحل ایرانی با مجموعه ای از گردابها نسبت دارد که به عنوان گرداب های سواحل ایرانی شناخته میشوند. گرداب های سواحل ایرانی قطری در حدود 115 تا 130 کیلومتر دارند و به طور قائم در سراسر ستون آب توسعه یافته اند. سه گرداب ایجادشده در نتایج مدلها با مشاهدات ماهواره Modis تطابق دارند (طی اوت تا سپتامبر .(2005 اثرات گردابهای سواحل ایرانی تا نوامبر ادامه دارد و در نهایت تحت اثر سرمای زمستان و از بین رفتن ترموکلاین ناپدید میشوند.

کلیدواژه ها:

خلیج فارس ، گرداب ، گردش جریان ، تنگه هرمز