تاثیر عملیات اسیدی دو مرحله ای بر رفتار سطح و بهبود زیست فعالی آلیاژ نایتینول
محل انتشار: مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد، دوره: 40، شماره: 3
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 329
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMDS-40-3_009
تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1398
چکیده مقاله:
مقدمه: ویژگی های سطح شامل ریخت شناسی، ریخت شناسی زیر میکرون و شیمی سطح از عوامل مهمی هستند که کیفیت و نحوه پاسخ های بیولوژیکی در محل تماس بافت با ماده کاشتنی را تحت تاثیر قرار داده و این موضوع می تواند بر روی فرآیند التیام استخوان تاثیر گذار واقع شود. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، ریخت شناسی و زیست سازگاری سطوح آلیاژ حافظه دار نایتینول صیقل کاری مکانیکی شده و اصلاح شده با محلول شیمیایی متشکل از سه نوع اسید (HCl-HF-H3PO4) و سپس عملیات شیمیایی در محلول (HNO3 و HCl) با نسبت حجمی 1:1 و در درجه حرارت محیطبررسی شده است. تعداد 75 نمونه جهت اصلاح شیمیایی سطح، ارزیابی های بیولوژیکی و زبری سطوح و همچنین 9 نمونه به عنوان شاهد استفاده گردید. به منظور تحلیل و بررسی سطوح، ارزیابی های میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) و زبری سنجی از سطوح آلیاژ نایتینول (NiTi) به عمل آمد. به علاوه، سلول MG-63 بر روی سطوح مختلف آلیاژ نایتینول برای ارزیابی چسبندگی و رشد و تکثیر سلولی کشت گردید. داده ها با استفاده از تست های آماری t-test و آنالیز واریانس یک طرفه، آنالیز گردید. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان می دهد که عملیات اصلاح شیمیایی سطح با محلول اسیدی دو مرحله ای، زبری بالاتری در مقایسه با سطوح اصلاح نشده و عملیات اصلاح شیمیایی سطح با محلول اسیدی تنها با محلول متشکل از (HCl-HF-H3PO4) داشته است. همچنین ارزیابی های کشت سلولی مشخص نمود که سطوح نایتینول اصلاح شده دو مرحله ای، میزان چسبندگی سلولی و رشد و تکثیر قابل ملاحظه ای در مقایسه با گروه های اصلاح شده با محلول اسیدی سه تایی و سطوح اصلاح نشده، نشان داده است. نتیجه گیری: روش اصلاح شیمیایی سطح در مورد آلیاژ نایتینول می تواند علاوه بر تغییر ریخت شناسی سطح و ایجاد زبری های در مقیاس زیرمیکرونی باعث تغییر شیمی سطح شود. این موضوع می تواند قابلیت پیوند بافت ایمپلنت را افزایش داده و از تاثیر سمی عنصر نیکل بکاهد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مردعلی یوسف پور
دانشیار گروه مهندسی مواد، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
امیر زارعی دوست
دانشجوی دکتری مهندسی مواد، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :