تاثیر آموزش های کارآفرینی بر رفتار کارآفرینانه دانشجویان حضوری و مجازی دانشکده کارآفرینی

بیکاری یکی از بزرگترین معضلات اجتماعی کشور است که مسائل اجتماعی گوناگونی را با خود به همراه می آورد. یکی از راه کارهای کاهش آن ارائه مهارت های لازم به افراد است تا بتوانند به صورت خودانگیخته کسب وکار راه اندازی کنند. آموزش کارآفرینی می تواند بر قصد افراد به راه اندازی کسب و کار تاثیر گذارد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش های کارآفرینی بر رفتار کارآفرینانه دانشجویان حضوری و مجازی کارشناسی ارشد دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران است . روش تحقیق حاضر به صورت توصیفی-پیمایشی است و جامعه آماری دانشجویان حضوری 245 نفر و دانشجویان مجازی900 نفر می باشد که تعداد 239 نفر از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد. تحلیل تحقیق با استفاده از نرم افزار spss و با استفاده از معادلات ساختاری و کاربردی انجام شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بین دانشجویان حضوری و مجازی در خصوص نگرش، کنترل رفتار ادراک شده، قصد کارافرینانه و رفتار کارآفرینانه میان دانشجویان حضوری و مجازی تفاوت معنی داری وجود دارد و دانشجویان مجازی نسبت به دانشجویان حضوری در هر متغیر قوی تر هستند . در واقع دانشجویان مجازی قوی تر از دانشجویان حضوری رفتار کارآفرینانه را از خود بروز می دهند. دانشجویان حضوری شاغل در دو متغیر کنترل رفتار ادراک شده و رفتار کارآفرینانه نسبت به گروه حضوری غیر شاغل قوی تر بوده اند. در گروه دانشجویان مجازی شاغل و غیرشاغل فقط به جهت کنترل رفتار ادراک شده تفاوت معنی داری مشاهده شده و و این متغیر در گروه مجازی غیر شاغل قوی تر می باشد.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، اشتغال ، کنترل رفتار ادراک شده ، قصد کارآفرینی ، آموزش رسمی ، آموزش غیررسمی