شوک های قیمت نفت و ادوار تجاری مسکن در ایران: رویکرد مارکوف سوییچینگ گارچ

بازار مسکن، یکی از مهمترین زیربخشهای بازارهای سرمایه است که بیشترین ارتباطات را با سایر بخشهای اقتصادی دارد. به دلیل وابستگی اقتصاد ایران به درآمدهای نفتی، شوکهای قیمت نفت میتواند بر بازار مسکن تاثیر بگذارد. هدف این پژوهش، تحلیل ادوار تجاری بازار مسکن ایران با تاکید بر تاثیر شوکهای نفتی بر بازدهی مسکن است. براساس مدل قیمتگذاری آربیتراژ بدون توجه به سبد سهام انتخاب شده، عوامل متعددی بر بازدهی دارایی مسکن موثر هستند که در این پژوهش، ریسک و شوک عواملی اقتصاد کلان شامل: حجم پول، سرمایه گذاری بخش خصوصی، تسهیلات اعطایی بانک تخصصی مسکن و درآمدهای ارزی نفتی، بر بازدهی دارایی مسکن با استفاده از مدل سه رژیمی مارکوف سوییچینگ گارچ در دوره 1360-1394 تحلیل شده است. نتایج نشان دادند که بازدهی مسکن در ایران دارای سه رژیم بازدهی بالا، بازدهی متوسط و بازدهی پایین است؛ به طوری که تلاطم بازدهی مسکن در هر یک از این سه رژیم، متفاوت است. تلاطم بازدهی مسکن در رژیم بازدهی پایین، بیش از تلاطم بازدهی در رژیمهای بازدهی متوسط و بالا است. علاوه بر آن در 35 سال بازه زمانی پژوهش، بازار مسکن 13 سال را در رژیم بازدهی متوسط، 20 سال را در رژیم بازدهی پایین و تنها دو سال را در رژیم بازدهی بالا قرار داشته است. همچنین نتایج نشان دادند که براساس فرضیه بیماری هلندی، شوک نفتی، نقدینگی و سرمایه گذاری بخش خصوصی، تاثیر مثبت و تسهیلات بانک مسکن، تاثیر منفی و معنیدار بر بازدهی مسکن دارد.

کلیدواژه ها:

شوک های قیمت نفت ، ادوار تجاری ، رویکرد مارکوف سوییچینگ گارچ ، بازار مسکن ایران