بهره برداری بهینه از آبهای سطحی با توجه به اثر تغییر اقلیم بوسیله الگوریتم ژنتیک (مطالعه موردی حوضه آبریز زاینده رود)

این مطالعه به منظور بهره برداری بهینه ازمخزن سد زاینده رود واقع درحوضه آبریز زاینده رود در یک دوره پنج ساله(سال آبی 92-93 تا(96-97و سپس با توجه به دو سناریوی تغییر اقلیم A2 وB1 برمبنای الگوریتم ژنتیک((GA برای پنج سال آینده در محیط نرم افزاری MATLAB توسعه دادهشدهاست . تابع هدف به صورت کمینه سازی کل کمبود نیازپائین دست در طول دوره آماری تعریف گردیده.سناریوهای A2 وB1 درمورد افزایش و انتشار گازهای گلخانه ی براساس گزارش چهارم IPCC تهیه شده اند، که سناریوی B1 خوش بینانهترین و سناریوی A2 بدبینانه ترین حالت افزایش وانتشار گازهای گلخانه ای میباشند.نتایج حاصل از مدل قادر به تامین 74 درصد نیاز پائین دست و همچنین دارای قابلیت اعتماد حجمی و آسیب پذیری به ترتیب برابر 72 و73 درصد میباشد و برای سناریوی A2 در صد تامین نیاز،قابلیت اعتماد حجمی و آسیب پذیزی به ترتیب به ترتیب 59.38، 53و80درصد، و برای سناریوی B1 این مقادیر به ترتیب 61 66 .27و67 درصد میباشند.در ضمن تابع هدف که کمینه کردن کمبود کل پنج ساله بود برابر 173 بدست آمد و برای دو سناریوی A2 و B1 این مقادیر به ترتیب 17.38و 17.35حاصل شد.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، الگوریتم ژنتیک ، آبهای سطحی ، حوضه زاینده رود ، بهینه سازی