بررسی رابطه ی شیوه های فرزند پروری و ابعاد آمادگی تحصیلی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم شهر اصفهان

زمینه و هدف: اختلال طیف اوتیسم، تاثیرات چندوجهی و متفاوتی بر روی کودک و والدین به ویژه مادر دارد. در این راستا، پژوهش حاضر به بررسی ارتباط بین شیوه های فرزندپروری وابعاد آمادگی تحصیلی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم شهر اصفهان درسال تحصیلی 98-97 پرداخته است. این پژوهش از نوع همبستگی است. حجم نمونه مورد مطالعه شامل 200 نفر که 100 پسر و 100 دختر و از نوع نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بود. ابزار پژوهش شامل دو مقیاس شیوه های فرزندپروری بامریند ( بوری، 1991 ) وسنجش آمادگی تحصیلی (لیلز وهمکاران، 2009 ) بود. یافته های پژوهش به روش رگرسیون چند متغیری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که بین شیوه های فرزند پروری والدین وابعاد آمادگی تحصیلی کودکان آنها ارتباط معناداری وجود دارد P<0/0001 در این میان سبک فرزندپروری مقتدرانه و مستبدانه 31 درصد از واریانس آمادگی تحصیلی اجتماعی –عاطفی، سبک مقتدرانه و سهل گیرانه 26 درصد از واریانس آمادگی تحصیلی شناختی وسبک مقتدرانه و سهل گیرانه 29 درصد از آمادگی تحصیلی کل را درکودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم پیش بینی می کند. در مجموع مشخص شدکودکانی که سبک های فرزند پروری متفاوتی را تجربه می کنند از آمادگی تحصیلی متفاوتی برخوردارند.

کلیدواژه ها:

شیوه های فرزند پروری ، آمادگی تحصیلی ، کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم