تاثیر برخی کودهای زیستی و شیمیایی روی شاخص های رشدی گیاه خیار آلوده به شته جالیز Aphis gossypii

شته ی جالیز (Aphis gossypii Glover (Hem: Aphididae، یکی از آفات بسیار مهم محصولات کشاورزی می باشدکه سالانه سبب خسارت و کاهش عملکرد محصول خیار در گلخانه ها می شود. در این مطالعه، تاثیر کودهای PGPR، ورمی کمپوست، هیومیک و نیتروژنه روی شاخص های رشدی گیاه خیار پس ازآلوده سازی با شته ی جالیز بررسی شد. این آزمایشروی گیاه خیار، رقم رویال، در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 6 تکرار در شرایط گلخانه، در دمای 27±2 ˚C، رطوبت نسبی 5%±65 و دورهی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام شد. 22 روز بعد از آلودگی با شته، شاخص های رشدی گیاه شامل ارتفاع، وزن خشک گیاه و کلروفیل اندازهگیری شد. نتایج نشان داد بین تیمارهای مورد آزمایش اختلاف معنی داری وجود دارد، به طوریکه بیشترین ارتفاع در تیمار ورمی کمپوست (2/60±112/83) و کمترین ارتفاع در تیمار PGPR؛ (5/04±74/33) مشاهده شد. بیشترین و کمترین وزن خشک درتیمارهای ورمی کمپوست (0/21±26/07) و PGPR؛ (0/31±9/97) به دست آمد. همچنین بیشترین مقدار کلروفیل در تیمار ورمی کمپوست (1/44±42/50) و کمترین مقدار آن در تیمار نیتروژنه (1/28±28/28) مشاهده گردید. در کل، مطالعه ی ما نشان داد که استفاده از کود ورمی کمپوست پتانسیل بالایی روی شاخص های رشدی گیاه در خیارهای گلخانه ای دارد.

کلیدواژه ها:

شته جالیز ، شاخص رشد ، خیار ، ورمی کمپوست ، هیومیک ، PGPR