بررسی رابطه مولفه های سازمان یادگیرنده با خلاقیت کارکنان اداره آموزش و پرورش خراسان شمالی

از آنجایی که آموزش و پرورش به عنوان نقطه شروع پیشرفت هر کشوری می باشد و با توجه به اینکه عصر حاضر عصر خلاقیت و نوآوری است، لازم است که رابطه آموزش و پرورش به عنوان سازمان یادگیرنده با پرورش خلاقیت مورد توجه قرار گیرد. به همین منظور هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه مولفه های سازمان یادگیرنده با خلاقیت کارکنان اداره آموزش و پرورش خراسان شمالی میباشد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه کارکنان آموزش و پرورش استان خراسان شمالی بالغ بر 397 نفر میباشند که از این میان 196 نفر با توجه به فرمول کوکران براساس روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ شیوه اجرا توصیفی-پیمایشی از نوع همبستگی میباشد. ابزار پژوهش از دو پرسشنامه، سازمان یادگیرنده زایول و جاستین (1998) و پرسشنامه خلاقیت نیوا و همکاران (2005) استفاده شده است. روایی محتوای پرسشنامه ها بوسیله اساتید و متخصصین تایید و پایایی انها با استفاده از ضریب الفای کرونباخ به ترتیب 0/79 و 0/88 میباشند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون، آزمونt، f فیشر و رگرسیون استفاده گردید. نتایج نشان میدهد بین سازمان یادگیرنده و خلاقیت رابطه معنادار و مستقیم مشاهده گردید (P ≥0/01) و از بین مولفه های سازمان یادگیرنده تنها رابطه مولفه های قابلیتهای فردی، تفکر سیستمی و مدلهای ذهنی با خلاقیت معنادار بوده (P ≥0/01) و رابطه مولفه آرمان مشترک و یادگیری جمعی غیرمعنادار بوده است .(P ≤0/01) بطور کلی میزان مولفه های سازمان یادگیرنده در آموزش و پرورش (نمونه) مناسب و میزان متغیر خلاقیت کم و نتایج تحلیل رگرسیون نیزحاکی از آن بود که عوامل فردی (β =0/34) و مولفه های سازمان یادگیرنده (β = 0/37) توانایی پیش بینی خلاقیت کارکنان (در حدود 28 درصد) را به صورت کلی دارا هستند.

کلیدواژه ها:

سازمان یادگیرنده ، خلاقیت ، آموزش و پرورش ، خراسان شمالی.