طراحی محیط یادگیری جهت ارتباط مدرسه و محیط کار

در جوامع توسعه یافته تلاش های سازمان یافته ای در خصوص توسعه مهارت و فن و حرفه صورت گرفته است که کشور ما هم از امر مثتثنی نبوده است. با وجود سابقه طولانی کشور در امر توسعه آموزش فنی حرفه ای هنوز چالش هایی اساسی مطرح است که ازمهم ترین آنها خیل عظیم فارغ التحصیلان بیکار است. این چالش فراخوانی است به برنامه ریزان حوزه آموزش جهت بازنگری در روش های تدریس و باز طراحی محیط های یادگیری جهت توسعه سرمایه انسانی به عنوان شاخصی از پیشرفت کشور در سطح جهانی. از آنجا که یکی از برنامه های مهم جهت ارتباط مدارس و آموزشگاه ها با نیازهای جامعه آموزش فن و حرفه می باشد در این مقاله ضمن پرداختن به بحث طراحی برنامه ریزی آموزشی به نقش طراحی محیط یادگیری در توسعه مهارت های فنی حرفه ای پرداخته می شود. بنابراین این مطالعه بر مبنای تعریف برنامه ریزی درسی و معرفی الگوهای مطرح با مطالعه منابع در این حوزه تدوین شده است و مدلی در سطح مفهومی بر مبنای تحقیقات پیشین ارایه شده است. برآیند نهایی این مدل توجه جوانب مختلف در حوزه برنامه ریزی درسی است که بارعایت سه اصل هماهنگی، ترکیب وشبیه سازی صورت می گیرد. مدل پیشنهادی با تاکید بر چهارعامل اساسی در هر برنامه ریزی که شامل توجه به نیازهای اجتماعی، آموزشی، فیزیکی و زمانی است، می تواند در طراحی محیط های یادگیری مرتبط با کار قابلیت کاربرد داشته باشد. بدون شک آزمون مدل های مختلف و توسعه این مدل ها بر مبنای نیازهای بومی می تواند به توسعه همه جانبه آموزش در کشور کمک نماید. در کل آگاه سازی دست اندرکاران حوزه آموزش از طریق برنامه های کارگاهی می تواند به نشر ضرورت توسعه بازطراحی محیط های یادگیری به خصوص آموزش های فنی حرفه ای کمک نماید.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، الگوها ، محیط یادگیری ، ویژگی های محیط یادگیری ، آموزش فن و حرفه