تاملی بر ماده 3 قانون بیمه اجباری خسارات وارده شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب 1395/02/29 و آیین نامه اجرایی آن

قانونگذار برای حمایت از شرکت های بیمه و جلوگیری از زیان دهی آنها،حمایت از زیان دیدگان و تضمین پرداخت خسارات وارده به آنها قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه را در تاریخ 1395/02/29 به تصویب رسانید.اگر چه قانون اخیرالتصویب از نوآوری های زیادی برخوردار بوده اما در توسعه مفهوم ثالث و اعمال قواعد آن بر راننده دچار یکسری ابهامات گردید.موضوع تعلق یا عدم تعلق خسارت به راننده مقصر حادثه در کشورمان اهمیت بسیار زیادی دارد.در این خصوص دو دیدگاه در بین قضات و دکترین مشاهده می گردد.عده ای با استناد به قانون اصلاح قانون بیمه اجباری... سال 1387 و بند دوم ماده 115 قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران و مواد 11، 3 و 65 قانون جدید شرکت های بیمه گررا ملزم و متعهد به پرداخت تمامی خسارات وارده به راننده ولو اینکه خسارات وارده غیر از فوت و نقص عضو باشد می دانند.از طرفی دیگر عده ای معتقدند اگر چه بر اساس ماده 3 قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث ... دارنده وسیله نقلیه مکلف است برای پوشش خسارت های بدنی واردشده به راننده مسبب حادثه، حداقل به میزان دیه مرد مسلمان در ماه غیرحرام، بیمه حوادث اخذ کنند؛ اما با ملاحظه ذیل همان ماده که آئین نامه اجرایی و حق بیمه مربوط به این بیمه نامه را منوط به تصویب هیئت وزیران می دانند و با عنایت به اینکه آئین نامه اجرایی ماده 3 قانون فوق الذکر در تاریخ 1396/05/23 تصویب گردیده لهذا تعهد بیمه گر در اجرای آئین نامه شماره 67/2 شورای عالی بیمه در خصوص صرفا جبران غرامات نقص عضو و فوت راننده و بر مبنای سرمایه بیمه مندرج در بیمه نامه قابلیت رسیدگی را دارد و خارج از آن مشمول تعهدات بیمه ای نیست.

کلیدواژه ها:

بیمه ، خسارت بدنی ، حوادث ، شخص ثالث ، راننده