بررسی میزان شاخص های استرس اکسیداتیو ناحیه هیپوکامپ در نقص حافظه ناشی ازنانو ذرات اکسید روی در موش صحرایی نر

سابقه و هدف: برخی اثرات مفید نانو ذرات اکسید روی (nano ZnO) باعث توجه گسترده به استفاده از آن در صنایع غذایی و داروییشده است. علیرغم اثرات سودمند، خاصیت دوگانه اکسیداتیو و آنتی اکسیدانی این نانو ذره بر پدیده های شناختی و حافظه، کاملا روشننبوده و چالشی بزرگ بر سر راه کاربرد دارویی آن به وجود خواهد آورد. این تحقیق به منظور بررسی میزان و رابطه شاخص های استرساکسیداتیو ناحیه هیپوکامپ با نقص حافظه ناشی از نانو ذرات اکسید روی طراحی و اجرا شده است. مواد و روش ها: موشهای صحرایی نر بالغ نژاد ویستار250gr 200) به چهار گروه (n=7)؛ 1:) سالین (شاهد تزریق)، 2، 3 و 4) دریافت کننده نانو اکسید روی (1/25mg/kg؛ 2/5 و 5؛ به ترتیب) تقسیم شدند. حافظه دراز مدت در مدل یادگیری اجتنابی غیرفعال در موش ها یک روز پس از دریافت دارو و آموزش بررسی شد. ارزیابی میزان MDA بهعنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی و مجموع گروه های تیول (SH-) پس از جدا کردن هیپوکامپ از مغز موش های صحرایی به روش بیوشیمیایی صورت گرفت. نتایج: نانواکسید روی بدون تغییر در فعالیت حرکتی، به طور معنی دار [دوزهای 1/25 و 5 (P<0/001) و 2/5 (P<0/01) سبب تخریب حافظه، کاهش معنی دار (P<0/001) در میزان MDA در گروه های دریافت کننده دوزهای بالاتر (2/5mg/kg و 5) و همچنین افزایش معنی دار (P<0/001) در میزان گروههای تیول در دوز بالای نانو اکسید روی (5mg/kg) نسبت به گروه سالین شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق، نانو ذرات اکسید روی با کاهش MDA و افزایش گروه های تیول در هیپوکامپ، اثرات آنتی اکسیدانی نشان داده و به نظر می رسد این اثر نمی تواند توجیه کننده اختلال حافظه ناشی از آن باشد.

کلیدواژه ها:

نانو اکسیدروی ، حافظه اجتنابی ، استرس اکسیداتیو ، موش صحرایی