بررسی رابطه ی بین مدیریت سود، بازده حقوق صاحبان سهام و اندازه شرکت با ساست تقسیم

سیاست تقسیم سود، یکی از مهمترین و گسترده ترین مباحث مطرح شده در حوزه ی مدیریت مالی است و یکی از مهمترین وظایف مدیر مالی، طراحی یک سیاست تقسیم سود بهینه به منظور حداکثر کردن منافع شرکت است. این در حالی است که سرمایه گذاران علاقه مند به سرمایه گذاری در سهام شرکت هایی هستند که سود باثباتی داشته باشند. در این راستا، مدیران اغلب برای مخابره این پیام به سهامداران که شرکت دارای سود باثباتی است، اقدام به هموارسازی سود یا به عبارت گسترده ت، مدیریت سود می کنند و این امر، باعث تعدیل سیاست تقسیم سود می شود. پژوهش حاضر درصدد بررسی تاثیر مدیریت سود مبتنی بر اقلام تعهدی بر سیاست تقسیم سود شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. برای این منظور، داده های 63 شرکت در حد فاصل سال های 1378 تا 1388 مورد بررسی قرار گرفت. برای سنجش سیاست تقسیم سود از سود نقدی پرداختی و برای اندازه گیری مدیریت سود از مدل تعدیل شده کازنیک توسط بهارمقدمی وکوهی (1389) استفاده شد. نتایج حاصل از مدل اثرات مشترک نشان داد که بین متغیرهای مستقل اقلام تعهدی اختیاری و بازده حقوق صاحبان سهام با متغیر وابسته سیاست تقسیم سود، هیچ گونه رابطه ی معناداری وجود ندارد. افزون بر این، شرکت های بزرگ، سود بیشتری نسبت به شرکت های کوچک تقسیم کرده اند.

کلیدواژه ها:

مدیریت سود ، سیاست تقسیم سود ، اقلام تعهدی اختیاری ، بازده حقوق صاحبان سهام