بررسی مقاومت به آتشگیری و خواص مکانیکی کامپوزیت پلی استر/ شیشه در حضور نانوکلی، هیدروکسید منیزیم، هیدروکسید آلومینیوم، اکسید روی

اامروزه کامپوزیت های زمینه پلیمری به عنوان سازه های کامپوزیتی در صنایع نفتی، به دلیل سبکی و نسبت استحکام به وزن بالا، جایگزین فلز شده اند. معمولا رزین مورد استفاده در ساخت این سازه های کامپوزیتی، رزین پلی استر می باشد و دلیل استفاده از این رزین علاوه بر خواص فیزیکی و شیمیایی خوب، قیمت پایین آن نسبت به دیگر رزین ها می باشد اما یکی از معایب خطر آفرین کامپوزیت های پلی استر، بحث آتشگیری آن و ایجاد خطر در صنایع پتروشیمی و پالایشگاه می باشد. لذا در این تحقیق، برای رفع این مشکل، از چهار ماده پرکننده ضدآتش شامل نانوکلی با درصد وزنی های 1، 2 و 3 درصد، هیدروکسید آلومینیوم با درصد وزنی های 2، 5، 7، 10 درصد، هیدروکسید منیزیم با درصد وزنی های 2، 5، 10، 15 درصد و اکسید روی با درصد وزنی های 1، 3، 5، 7 درصد استفاده شده است. در این تحقیق، مقاومت به آتشگیری کامپوزیت با استفاده از آزمون اشتعال پذیری(نرخ سوختن) و خواص مکانیکی کامپوزیت با استفاده از آزمون های کشش، سختی و ضربه، بررسی می شود که در نهایت با مقایسه و بررسی نتایج مشخص شد که با 2% وزنی نانوکلی، استحکام کششی، 58.33 درصد بهبود و سختی کامپوزیت پلی استر/ شیشه، 59.11 درصد بهبود پیدا خواهد کرد. همچنین با افزودن 2% وزنی هیدروکسید منیزیم، مقاومت به ضربه 125درصد بهبود می یابد و همچنین با افزودن 5% وزنی هیدروکسید آلومینیوم، سرعت سوختن کامپوزیت پلی استر/ شیشه 59.12 درصد کاهش می یابد. علت کاهش سرعت سوختن در نمونه حاوی هیدروکسید آلومینیوم به دلیل واکنش گرماگیر و آزاد شدن مولکول های آب می باشد.

کلیدواژه ها:

آتشگیری ، کامپوزیت پلی استر/شیشه ، اشتعال پذیری ، پرکننده ، نرخ سوختن