معماری زیرزمینی و نقش آن در نگهداشت انرژی و پایداری محیطی

امروزه محدودیت منابع انرژی در حال تبدیل به یک بحران حاد در جهان است. با توجه به بحران های انرژی و زیست محیطی ناشی ازمصرف بی رویه انرژی در جهان، استفاده از الگوهای پایدار در طراحی بناها جهت آسایش حرارتی ضروری است. معماری در پناه زمین به عنوان الگویی پایدار و برخوردار از قابلیت حفظ انرژی بالا در راستای حفاظت از محیط زیست و توسعه پایدار عمل نموده و قابلیت تطابق با نیازهای روز را داراست. پژوهش حاضر با هدف تبیین مفاهیم معماری زیرزمینی و تعیین اثر طراحی و استفاده از فضاهای زیرزمینی در طراحی پایدار محیطی، معماری همساز با اقلیم و نگهداشت انرژی، با استفاده از روش تحقیق توصیفی تحلیلی بر اساس مطالعات کتابخانه ای و اسنادی موردتوجه و بررسی قرار گرفته است. بهره مندی از پتانسیل معماری زیرزمینی و استفاده از عمق زمین در طراحی معماری موجب ایجاد شرایط نسبتا پایدار در برابر شرایط نامطلوب اقلیمی و تعادل محیطی می گردد. بهره گیری از ارزش های این تجارب می تواند راهکاری در جهت حل بخشی از بحران انرژی عصر حاضر و خلق محیط های پاسخده ازنظر اقلیمی و توسعه پایدار ارائه نماید.

کلیدواژه ها:

معماری زیرزمینی ، الگوی پایدار ، نگهداشت انرژی ، آسایش اقلیمی ، توسعه پایدار