حفاظت از محیط زیست توسط شهروندان و سازمانهای مردم نهاد در چارچوب اصول هشتم (امر به معروف و نهی از منکر) و سی و چهارم قانون اساسی در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران
محل انتشار: فصلنامه دانش حقوق عمومی، دوره: 7، شماره: 21
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 393
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SHORA-7-21_006
تاریخ نمایه سازی: 15 بهمن 1398
چکیده مقاله:
طرق گوناگون نظیر توصیه و ارشاد، تذکر و اخطار تا دادخواهی در مراجع قضایی بر مبنای اصل هشتم و سی و چهارم است. همچنین ضمن نقد قانون آ.د.ک و با استناد به برخی آرای قضایی و نظرات حقوقی بر این امر متمرکز می شویم که با وجودی که قانون اساسی صراحتا حق دادخواهی افراد را به رسمیت شناخته است، لکن در صورتی که شهروندان و سمن ها مستقیما یا به طور غیرمستقیم از وقوع تخلفات زیست محیطی زیان ببینند، می توانند در محاکم قضایی دادخواهی نمایند. در غیر این صورت سمن های زیست محیطی واجد شرایطی که به تایید وزارت کشور و قوه قضائیه رسیده اند، صرفا حق اعلام جرم و شرکت در مراحل دادرسی را خواهند داشت که این نوعی عقب گرد زیان بار از حق دادخواهی است. لذا با وجود نقص قوانین و مشکلاتی که در اعمال حق دادخواهی زیست محیطی شهروندان وجود دارد، توسعه ی رویکرد قوه ی قضائیه در برخی پرونده ها از طریق تفسیر موسع از قوانین و مقررات پیشنهاد می گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی مشهدی
دانشیار دانشگاه قم
سید بهزاد لسانی
دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :