رابطه تعهد روانی با سطوح خودپنداره و عدالت سازمانی ادراک شده: مطالعه تطبیقی زنان و مردان

این پژوهش با هدف بررسی نقش سطوح خودپنداره و عدالت سازمانی ادراک شده بر تعهد روانی زنان و مردان اجرا شد. جامعه آماری پژوهش کارکنان چند سازمان دولتی بودند، که 305 نفر از میان آنها (215 مرد و 90 زن) به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار های اندازه گیری شامل مقیاس سطوح خودپنداره، پرسشنامه عدالت توزیعی، پرسشنامه های عدالت رویه ای و ارتباطی و پرسشنامه تعهد روانی بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی و آزمون t گروه های مستقل تحلیل شد. نتایج نشان داد که: 1- میان زنان و مردان در عدالت ارتباطی تفاوت معناداری وجود دارد. 2- برای مردان به ترتیب عدالت توزیعی، عدالت رویه ای و عدالت ارتباطی با تعهد روانی آنها به سازمان ، و برای زنان، عدالت ارتباطی و عدالت رویه ای به ترتیب با تعهد روانی آنها دارای رابطه معنا دار هستند (P<0.05). 3- با افزوده شدن سطوح خودپنداره در بلوک دوم برای مردان خودپنداره فردی و برای زنان خودپنداره ارتباطی دارای توان پیش بین معنادار برای تعهد روانی آنها هستند (P<0.05). یافته های این پژوهش حاکی از آن است که برای زنان عدالت ارتباطی و خودپنداره ارتباطی اهمیت دارد، در حالی که برای تعهد روانی مردان، عدالت توزیعی و خودپنداره فردی مهم هستند.

کلیدواژه ها:

عدالت سازمانی ادراک شده ، خودپنداره ، تعهد روانی ، زنان ، مردان