امور قضایی اقلیت های مذهبی در جامعه اسلامی از دیدگاه فقه

براساس اصل 14 قانون اساسی دولت جمهوری اسلامی ایران و مسلمانان موظفند نسبت به افراد غیر مسلمان با اخلاق حسنه و قسط و عدل اسلامی عمل نمایند و حقوق انسانی آنان را رعایت کنند. این بدان معناست که روح کلی قانون اساسی، تبعیضی را نسبت به اقلیت های دینی روا نمی دارد. هدف مقاله حاضر بررسی حقوقی امور قضایی اقلیت های مذهبی در جامعه اسلامی با تاکید بر بررسی روند تغییرات قوانین دعاوی حقوقی اقلیت های دینی، مهم ترین تغییرات قوانین مدنی مربوط به اقلیت های دینی، قوانین مدنی ایران نسبت به احوال شخصیه ی اقلیت های دینی، صلاحیت قضایی دادگاه دولت اسلامی در دعاوی مسلمان با غیر مسلمان، صلاحیت قضایی دادگاه دولت اسلامی در دعاوی دو غیر مسلمان فتوای مراجع در خصوص دادگاه اختصاصی جهت رسیدگی به امور قضایی اقلیت ها مطرح ومورد واکاوی قرار می گیرد. این تحقیق از نوع نظری، به لحاظ هدف بنیادین و به لحاظ روش کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

تغییرات قوانین ، دعاوی حقوقی ، صلاحیت قضایی ، اقلیت های دینی ، احوال شخصیه