اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر تاب آوری بیماران تازه تشخیص سرطان های غیر خونی

در پژوهش حاضر به مطالعه اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر تاب آوری بیماران تازه تشخیص سرطان های غیر خونی پرداختیم. از نظر هدف جزء تحقیقات بنیادی می باشد و از نظر روش تحقیق یک مطالعه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماری شامل کلیه بیماران تازه تشخیص سرطان های غیرخونی بخش رادیوآنکولوژی بیمارستان شهید بهشتی شهرستان قم بود. داده های این پژوهش با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۰ و روش آماری آنالیزکوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نمونه آماری در این پژوهش شامل ۲۶ بود (۱۳ نفر گروه گواه ، ۱۳ نفر گروه آزمایش ) که بر اساس روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. بین متغیر «تاب آوری» (پس آزمون گواه و آزمایش)، با همپوشانی (کوواریانس)؛ تفاوت معناداری وجود ندارد. به عبارت دیگر، درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی، با توجه به نتایج آماری (پس آزمون گواه و آزمایش)، تاثیری نشان نداده است. لازم به ذکر است که پژوهش حاضر برای اولین بار در ایران انجام شده است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، کیفیت زندگی ، سرطان ، رواندرمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی