بررسی رابطه حاشیه نشینی با شاخص های توسعه پایدار و تاثیر آن بر تخریب محیط زیست

پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی – تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه می باشد. هدف اینپژوهش بررسی رابطه حاشیه نشینی با شاخص های توسعه پایدار تاثیر آن بر تخریب محیط زیست می باشد. جامعه آماری پژوهش شهروندانشهر تهران بوده اند که تعداد نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۲۱ نفر محاسبه شد. روایی سوالات پرسشنامه مورد تایید قرار گرفت،پایایی آن نیز با آزمون آلفای کرونباخ ۰/۷۶ محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه، از نرم افزار spss شده است. آزمون کولموگروف اسمیرنوف غیرنرمال بودن داده ها را نشان داد که در نهایت برای بررسی فرضیات پژوهش از آزمون ناپارامتریکاسپیرمن استفاده شده است. نتایج آزمون اسپیرمن نشان داد که شاخص های توسعه پایدار با حاشیه نشینی با سطح اطمینان ۹۵ % وsig<۰.۰۵ رابطه مثبت و معناداری دارد. اامه نتاایج نشان داد که حاشیه نشینی با سطح اطمینان ۹۵ % و sig<۰.۰۵ بر تخریبمحیط زیست نقش دارد.

کلیدواژه ها:

حاشینه نشینی ، توسعه پایدار ، محیط زیست ، شاخص