بررسی اثربخشی خودنظارتی توجه بر عملکرد دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص در مقیاس عملکرد پیوسته(CPT)

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی خودنظارتی توجه بر عملکرد دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص، در مقیاس عملکرد پیوسته(CPT)بود. برای وصول به این هدف، از بین جامعه ی آماری که شامل کلیه دانش آموزانمبتلا به اختلال یادگیری مدرسه اختلالات یادگیری ویژه ی شهرستان بیله سواردرسالتحصیلی ۹۴-۱۳۹۳ می باشد. ۳۲ دانش آموز پایه چهارم، پنجم و ششم ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه ی محقق ساخته، آزمون هوشی ریون و آزمون عملکرد پیوسته(CPT) بودند. ضمن آنکه روش تحقیق پژوهش حاضر یک مطالعه ی آزمایشی با کارآزمایی بالینی است که با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد، داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری(MANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین دو گروه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاصو گروه کنترل در مولفه های مقیاس عملکرد پیوسته تفاوت معنی داری وجود دارد؛ به این معنی که مولفه های مقیاس عملکرد پیوسته در گروه آزمایش بعد از آموزش خودنظارتی توجه، بهبود یافته است. بنابریافته هایاینمطالعه می توان نتیجه گیری نمود آموزش خودنظارتی توجه،سبب افزایشنگهداری توجه دانش آموزان دارای اختلال یادگیریمی شودو می توانازآنبهعنوانیکروشمداخله ایموثرسودجست.

کلیدواژه ها:

خودنظارتی توجه ، مقیاس عملکرد پیوسته(CPT) ، اختلال یادگیری