اثر بخشی درمان راه حل محور بر افزایش صمیمت زناشویی زنان دچار تعارضات زناشویی

زمینه وهدف:یکی از اصلی ترین نهاد های جامعه،خانواده است و اساس شکل گیری و رشد،رابطه زوجین است که لازمه تقویت زندگی خانوادگی،ثبات و دوام آن و نوع نگرش و طرز تعامل زوجین با یکدیگر است.در این میان تعارضات زناشویی سبب اختلال در کارکردهای خانوادگی می شود.نقص در صمیمیت و تعارضات زناشویی همواره یکی از دلایل اصلی طلاق بیان شده است.هدف از این پژوهش اثر بخشی درمان راه حل محور بر افزایش صمیمت زناشویی زنان دچار تعارضات زناشویی بود.روش پژوهش:پژوهش حاضر شبه آزمایشی با گروه آزمایش و گواه و طرح پیش آزمون-پس آزمون بود.جامع آماری در این پژوهش را زنان دارای تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مراکز روان درمانی شهر شوشتر در پاییز۱۳۹۹ تشکیل دادند.از بین این افراد ۳۰ نفر از زنان انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند.شرکت کنندگان با مقیاس صمیمیت MIS واکر وتامپسون،مورد ارزیابی قرار گرفتند.گروه آزمایش ۸ جلسه (هفته ای یک بار) فنون درمان راه حل محور را بر اساس بسته آموزشی گرانت آموزش دیدند و گروه گواه هیچ آموزشی را دریافت نکردند.از تحلیل کوواریانس برای تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها:یافته ها نشان داد که فرضیه ی پژوهش مبنی بر اثر بخشی آموزش درمان راه حل محور بر صمیمت زناشویی زنان دچار تعارضات زناشویی،مورد تائید قرار گرفته است و زنان دچار تعارضات زناشویی گروه آزمایش نسبت به زنان دچار تعارضات زناشویی،گروه کنترل در پس آزمون،به طور معناداری صمیمت زناشویی بیشتری داشتندP< ۰/۰۵.نتیجه گیری:به طور کلی می توان نتیجه گرفت که درمان راه حل محور بر روی ویژگی های مثبت و عملگرایی تمرکز دارد.بنابراین هر مراجع مسیر خود را در جهت راه حلی که بر اساس تعریف هدف،راه برد ها،نقاط قوت و منابع مختص خودش است،پیدا می کند.تاکید راه حل محور بر یادگیری این که چه چیزی برای هر فرد موثر است،باعث شده این رویکرد گزینه ای جذاب باشدو بتواند بر افزایش صمیمت زناشویی زنان دچار تعارضات زناشویی اثر بخش باشد

کلیدواژه ها:

درمان راه حل محور ، صمیمت زناشویی ، تعارضات زناشویی