بررسی اثرات مثبت ومنفی پروژه بین المللی منارید درمناطق روستایی سیستان

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 183

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPCONF07_931

تاریخ نمایه سازی: 6 تیر 1401

چکیده مقاله:

پروژه بین المللی منارید از جمله اقداماتی است که در منطقه سیستان با هدف شناسایی و رفع خلاء ها و موانع قانونی و ساختار موجود در رسیدن به مدیریت یکپارچه منابع طبیعی به اجرا در آمده است.پروژه منارید در راستای سیاست ها و اولویت های چهارگانه از جمله جلوگیری از تخریب سرزمین، حفاظت از تنوع زیستی، تعدیل اثرات تغییر اقلیم، مدیریت آبهای بین المللی آنهم از طریق توسعه و تقویت سطح دانش و آگاه ی کارشناسان و بهره برداران محلی و همچنین ظرفیت سازی و توانمند سازی آنها و انسجام سازمانی در سیستان اجرا شده است.جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل شامل خانوار روستایی ساکن در چهار روستای بلند، کیخا، سنچولی و شهرک علی اکبر در سیستان است.روش تحقیق به صورت تحلیلی وتوصیفی وبه شیوه مروری می باشد.ارزیابی شاخص های توانمندسازی اقتصادی نشان داد که شاخص های دسترسی به وام، سرمایه گذاری غیرکشاورزی و بازاریابی صنایع دستی در منطقه سیستان دارای رتبه بالاتری و شاخص های دسترسی به وام برای کار، کفایت وام برای ایجاد اشتغال و سرمایه گذاری کشاورزی دارای پایین ترین رتبه بوده اند.شاخص تاثیر طرح بر رضایت خانواده از درآمد سرپرست خانوار دارای بیشترین وزن بود. پایین ترین سطح اثرات پروژه منارید بر توانمندسازی اجتماعی در بین روستاهای مورد مطالعه را دارا بودندو ازمهاجرت مردم جلوگیری نمی کند.نتایج اجرای طرح در ایران بیانگر این بود که اثرات پروژه بین المللی منارید بر توانمندسازی زنان روستایی در مناطق سیستان و مناطق دیگر، دارای تفاوت معناداری با یکدیگر است. بر اساس مطالعه میدانی نگارنده مشخص شد که این طرح از نظر روستاییان درمنطقه سیستان رضایت کمتری نسبت به دیگرمناطق کشور داشته است. با توجه به نتایج نیز نهادهای حمایتی در استان یزد وسایرمناطق مجری طرح موفقتر عمل کرده اند و پیمانکاران نیز همکاری بیشتری و شفافیت بیشتری در قبال مردم داشته اند. با توجه به اینکه موثرترین عامل در اجرای پروژه، مشارکت مردم می باشد، توصیه می شود که مسئولان و برنامه ریزان اجرای طرح ازدانش بومی روستاییان استفاده بیشتری نمایند.

نویسندگان

حسین دوستی مقدم

دانشجوی دکتری جغرافیا وبرنامه ریزی روستایی دانشگاه پیام نور،تهران،ایران

فریبا جعفرزاده

کارشناسی ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی شهری دانشگاه زابل، ایران

فهیمه جعفرزاده

کارشناسی ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی شهری دانشگاه زابل، ایران

منصور حیدریان

دانشجوی دکتری رشته اگرواکولوژی دانشگاه زابل،ایران