ارزیابی انطباق پروتکل وابسته بهفرد در تعیین نقطه شکست ضربان قلب در دختران جوان غیر فعال

در بررسی ارتباط بین بار کار و زمان، نقطه ی شکست ضربان قلب((HRDP به عنوان ملاکی برای برنامه ریزی شدت تمرین مورد استفاده قرار می گیرد. هدف: تحقیق حاضر با هدف ارزیابی انطباق پروتکل وابسته به فرد با روش مبنا در تعیین نقطه ی شکست ضربان (HRDP) دختران جوان غیر فعال به اجرا در آمد. روش: تعداد ۱۴ نفر از دختران جوان غیرفعال به عنوان آزمودنی (سن ۲۱±۲/۶۵سال، قد ۱۶۱/۵۷±۵/۲۸سانتیمتر، وزن ۵۹/۷۱±۴/۸۸کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی ۳۳/۳۵± ۱/۲۶میلی لیتر/ کیلوگرم / دقیقه) انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفتند. HRDP آزمودنی ها با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی به عنوان روش مبنا و پروتکل وابسته به فرد تعیین شد. برای ثبت لحظه به لحظه منحنی عملکرد ضربان قلب((HRPC از دستگاه تله متری استفاده شد. برای پردازش داده ها و تعیین انطباق بین روش مبنا و پروتکل وابسته به فرد، از مدل گرافیکی بلاند-آلتمن و روش آماری Intraclass Correlation (ICC) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد پروتکل وابسته به فرد با روش مبنا انطباق بالایی دارد ( ICC= ۰. ۹۴۴۳; -۱.۹۶; .(۹۵% CI = -۱۶ .۵ to +۳۷.۵ b/min نتیجه گیری: بر اساس نتایج میتوان گفت که در تعیین HRDP ، پروتکل وابسته به فرد ، با روش مبنا انطباق بالایی دارد و می توان برای تعیین HRDP استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

نقطه ی شکست ضربان قلب HRDP) ) ، پروتکل وابسته به فرد ، انطباق ، آستانه بی هوازی.