ارتباط بین توانمند سازی و دلبستگی شغلی معلمین تربیت بدنی

نظام آموزش و پرورش از حساسترین و پیچیده ترین سازمانها به حساب می آید و تعهد نیروی انسانی این سازمان به کار وحرفه خویش نیز از مهمترین دغدغه های این سازمان محسوب می شود؛ و بدون تعهد و دلسوزی نمیتواند رابطه ای مطلوببا همکاران و همچنین دانش آموزان برقرار کند و وظیفه خطیرآموزش و پرورش را تحقق بخشد. مدارس موثرترین وقدرتمندترین پایگاه اجتماعی برای نیل به مهارتهای عقلانی، معرفت، فهم و شناخت لازم در تصمیم گیری خردمندانه است ازاین رو هدف اصلی مطالعه حاضر ارتباط بین توانمند سازی با دلبستگی شغلی معلمان شهر کرمان بود. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی معلمان تربیت بدنی مرد و زن شاغل بودند(۱۷۰ نفر). که همگی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل الف) پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر ب- پرسشنامه دلبستگی شغلی. اعتبار و روایی پرسشنامه ها در تحقیقات مختلف بالا گزارش شده است. در تحلیل داده ها برحسب مورد از آمارهای توصیفی، از جمله:میانگین، انحراف معیار و درصد استفاده شد و در آمار استنباطی ابتدا از آزمون کلموگروف اسمیرنوف و سپس با توجه به طبیعی بودن توزیع از آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین روابط بین متغیرها استفاده شد. بین موله های توانمندسازی و دلبستگی شغلی ارتباط معناداری وجود دارد. کارکنان به عنوان ابزار اصلی رسیدن به اهداف تلقی میگردند، به همین دلیل به مدیران سازمان تحت بررسی پژوهش توصیه میشود به منظور بهبود سطح کیفی دلبستگی شغلی دبیران تربیت بدنی در مدارس از شیوه های مدیریتی (رهبری) مناسب به منظور ارتقاء سطح شغلی و دلبستگی شغلی آنان استفاده گردد. همچنین از آنجا که سازمان ها به دنبال افزایش عملکرد با صرف منابع کمتر هستند می بایست بر رفتار هایی که توانمند سازیکارکنان راتشویق می نمایند تمرکزداشته باشند. با توجه به محرز شدن رابطه بین توانمندسازی و دلبستگی شغلی در بینجامعه معلمان تربیت بدنی می توان پذیرفت که تلاش برای بهبود توانمندی معلمان می تواند استراتژی ارزشمندی برای بهبود دلبستگی شغلی باشد.

کلیدواژه ها:

معلمان ، توانمندسازی ، دلبستگی شغلی