احداث کمربند سبز راهکار مبارزه با پدیده بیابان زایی

بیابان زایی و نخریب سرزمین از جمله تهدیدهای گسترده و پیچیده زیست محیطی، با ابعاد مختلف فنی، اقتصادی و اجتماعی،به عنوان سومین معضل جامعه جهانی بعد از تغییرات اقلیمی و کمبود آب شیرین محسوب میشود که زندگی بشر وابسته بهمهار آن است. علی رغم اینکه بیابانزایی یک مشکل جهانی است اما مهار آن نیاز به راهکارهای محلی دارد. احداث کمربند سبزیکی از راه های این مبارزه با این معضل جهانی است. گیاهان سبز به عنوان یک فیلتر به منظور کاهش آلودگی هوا با جذب،انباشت و یا با متابولیسم های خود، بدون کاهش شدید رشد و با وارد نمودن اکسیژن به جو در جهت بهبود کیفیت هوا عملمی کنند و در این میان گونه های بومی نسبت به گونه های غیر بومی کشت شده برتری دارند درختان نقش مهمی در نظارت وحفظ تعادل اکولوژیکی دارند و همچنین سطح برگ عامل بسیار مهمی برای نفوذ، جذب و انباشت آلاینده های هوا در جهتکاهش سطح آلودگی در محیط زیست میباشد درختان به دلیل داشتن مکانیسم های بازدارنده قوی مقاومت بیشتری در برابرطوفان های گردوغبار دارند. با احداث کمربند سبز در نقاطی از جهان مانند شمال آفریقا و چین به نتایج قابل توجهی در رابطهبا مهار بیابان زایی دست یافته اند. احیای جنگل و پوشش گیاهی با محوریت برنامه های گسترده کاشت درختان و درختچه ها،این پتانسیل را دارد تا وضعیت خود را تغییر داده و زمین های تخریب شده ر ا احیا و اصلاح نماید. از اینرو تهیه ی طرح هاییبرای مبارزه با بیابانی شدن از اهمیت زیادی برخوردارند. از طرفی تاثیر چنین تغییر بزرگ و پیچیده ای در محیط می تواندسالهابه طول انجامد. از نتایج پژوهشی چنین برمی آید که کمربند سبز در مقایسه با دیگر روشها، پوشش گیاهی را بهبود وطوفان های ماسه را به میزان چشمگیری کاهش داده است بنابراین در کشور ما نیز جهت مقابله با روند بیابانزایی، میتوان ازاحداث کمربندهای سبز در اطراف شهرها بهره جست.

کلیدواژه ها:

بیابان زدایی ، کمربند سبز ، تخریب سرزمین