استدلال یا سفسطه: مطالعه رتوریکی نطقهای موافق و مخالف نمایندگان مجلس شورای اسلامی

نطق نمایندگان مجلس شورای اسلامی ایران، یکی از امور موثر در اقناع نمایندگان به منظور دستیابی به نظرات همسو در موافقت یا مخالفت با موارد مطرح شده در صحن است. یکی از روش های متقاعد ساختن مخاطبان در یک فرایند گفتمانی، توسل جستن به استدلال است. چنانچه در فرآینداستدلال سازی، که یکی از نکات کلیدی در رتوریک است، به منظور دستیابی به بیشینه اقناع، انحرافی در یکی از ارکان استدلال صورت گیرد، آنچه موجب اقناع میشود سفسطه خواهد بود. در این پژوهش به منظور واکاوی ساختهای اقناعی در نطقهای مخالف و موافق در طرح بررسی برنامه و رای اعتماد به کابینه پیشنهادی دولت دوازدهم، مغلطههایی که جایگزین استدلالهای رسمی شدهاند از نطقهای نمایندگان تقطیع شده، از طریق روش تحلیل رتوریکی مغالطات، مواضع اقناعی در بستر گفتمان مجلس شورای اسلامی بررسی شده است. باتوجه به آنچه از نتایج بررسی ها برمیآید، بزرگنمایی، کوچکنمایی، برجستهسازی و حاشیهرانیهایی که در نتیجه کاربرد مغالطات صورت میگیرد، شاید منجر به اقناع لحظهای و اولیه مخاطبان شوند؛ اما این اقناع تضمین کننده کارایی و کفایت افرادی که از گذرگاه رای اعتماد عبور میکنند نخواهد بود.

کلیدواژه ها:

sociolinguistics ، argumentation ، fallacy ، persuasive topoi ، Iran parliamentary rhetoric