مروری بر استفاده از منابع کربوهیدراتی در جیره غذایی آبزیان با تاکید بر بهبود عملکرد رشد گونه های آبزی

با توجه به رشد روزافزون آبزی پروری، دسترسی به جیره مناسب و مقرون به صرفه جهت پرورش آبزیان نیز ضرورت یافته است. منابع کربوهیدراتی به عنوان ارزان ترین و در دسترس ترین منبع موجود برای تهیه جیره آبزیان از اهمیت به سزایی برخوردار است. هزینه تغذیه در امر پرورش آبزیان به طور معمول بیش از ۶۰ درصد کل هزینه ها را شامل می شود. به کار بردن میزان مناسب کربوهیدرات در جیره، علاوه بر کاهش قیمت تمام شده جیره، موجب کاهش دفع نیتروژن به محیط زیست نیز می شود. لذا پرورش موفقیت آمیز آبزیان وابسته به فراهم آوردن جیره ای مناسب مطابق با احتیاجات آبزیان می باشد. به طوریکه جیره قادر باشد تمامی نیازمندی های آبزیان را در شرایط مختلف محیطی تامین نماید. میزان هضم و قابلیت استفاده از منابع کربوهیدراتی گونه های مختلف آبزیان متفاوت است. به طور کلی اکثر گونه ها، بخصوص ماهیان همه ججیز خوار، کربوهیدرات های دارای ساختار مولکولی پیچیده مشابه را به دلیل جذب آهسته تر، بهتر از کربوهیدرات های با ساختار ساده مانند مونوساکاریدها با دی ساکاریدها هضم می نمایند. در همین راستا مسیرهای متابولیکی مختلفی از جمله گلیکولیز برای هضم گلوکز موجود در جیره غذایی آبزیان وجود دارد که به دنبال آن گلوکز همراه با تشکیل ATP به پیروات تبدیل شده و موادی با قابلیت اکسید شدن را برای چرخه ی تری کربوکسیلیک اسید در شرایط هوازی بوجود می آورد.

کلیدواژه ها:

آبزی پروری ، بهینه سازی تولید ، کربوهیدرات ، عملکرد رشد