شناسایی و اولویت بندی عوامل شکست اجرای خط مشی های سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای بر اساس تکنیک واکاوی حالات نقص و اثرات آن

تدوین و اجرای خط مشی سازمان راهداری از ضروریات حرکت سازمان به سمت کاهش حوادث ناشی از تصادفات و مشکلات تردد است. خط مشی یعنی مسیرها، سیاست ها و تصمیم ها منظور از اجرای خط مشی، فعالیت هایی است که به طور مستقیم آن را به انجام می رساند. عوامل متعددی منجر به شکست اجرای خط مشی های سازمان راهداری می شود که پژوهش حاضر به شناسایی و رتبه بندی این عوامل می پردازد. این پژوهش  کاربردی  و از حیث راهبرد، پیمایشی است. جامعه  تحقیق را ۱۲ نفر از مدیران سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای کشور  تشکیل داده اند که از طریق نمونه گیری غیرتصادفی و  هدفمند انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها، مصاحبه و پرسش نامه  است و جهت تحلیل داده ها از تکنیک FMEA و رویکرد تلفیقی AHP و TOPSIS فازی استفاده شده است. بر اساس یافته ها عوامل موثر در شکست اجرای خط مشی های سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای کشور  عبارتند از: عدم وجود مهارت و تخصص مدیران و کارکنان در اجرای خط مشی ها و نگرش ناصحیح مجریان به خط مشی ها. باتوجه به یافته های تحقیق لازم است که سازمان بیش ازپیش به تخصصی­کردن و شایسته سالاری در انتخاب مدیران و مجریان خط مشی و آموزش و توانمندسازی مجریان برای اجرای موثر و بهینه خط مشی ها در سازمان توجه نماید.

کلیدواژه ها:

اجرای خط مشی ، سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای کشور ، FMEA ، AHP ، TOPSIS ، محیط فازی