رابطه خودتنظیمی عاطفی و مهارت های مطالعه با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: هدف این پژوهش بررسی رابطه خودتنظیمی عاطفی و مهارت های مطالعه با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشکده علوم پزشکی استان اصفهان بوده است. روش ها: نمونه مورد پژوهش ۳۱۳ نفر از دانشجویان را شامل می شد که به طور تصادفی از بین آمار دانشجویان در دسترس ترم های ۸ تا ۲ هفت دانشکده انتخاب شدند و به پرسشنامه ها پاسخ دادند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه شامل سه پرسشنامه از جمله پرسشنامه خودتنظیمی عاطفی جهت خودتنظیمی عاطفی و پرسشنامه راهبردهای مطالعه و یادگیری وین استاین جهت مهارت های مطالعه و از پرسشنامه عملکرد تحصیلی و معدل برای عملکرد تحصیلی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد خود تنظیمی عاطفی و مهارت های مطالعه با عملکرد تحصیلی رابطه دارد. متغیرخود تنظیمی عاطفی با ۳۶۵/۰ درصد بیشترین سهم را در تبیین میزان عملکرد تحصیلی دارد. بین مولفه های خودتنظیمی عاطفی و مهارت های مطالعه باعملکرد تحصیلی دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد نتایج نشان داد خرده مقیاس های متغیرهای مستقل می توان ۸/۵۳ درصد از واریانس عملکرد تحصیلی را تبیین نماید. همچنین بین مولفه های خودتنظیمی عاطفی و مهارت های مطالعه و عملکرد تحصیلی با معدل دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان می دهد با استفاده از واریانس ترکیب خطی خرده مقیاس های متغیرهای مستقل می توان ۲/۴۵ درصد از واریانس معدل کل را توضیح داد. نتیجه گیری: ضرورت دارد که به منظور ارتقای همه جانبه دانشجویان، آموزش هایی برای یاددهی راهبردهای خودتنظیمی صورت داده شود. توجه و برنامه ریزی درجهت بهبود مهارت های مطالعه و افزایش خودتنظیمی عاطفی دانشجویان امری ضروری است.

کلیدواژه ها:

Affective self-regulation ، study skills ، educational performance ، خودتنظیمی عاطفی ، مهارت های مطالعه ، عملکرد تحصیلی