تبیین نقش فرزند پروری مبتنی بر کارآمدی هیجان در سازگاری اجتماعی نوجوانان

زمینه و هدف: سازگاری اجتماعی به عنوان مهم ترین نشانه ی سلامت روان نوجوان، به شکل یک جریان پیوسته ، به تدریج به کمالمی رسد. سازگاری اجتماعی به معنی هماهنگ ساختن رفتار فرد در جهت برآوردننیازهای محیطی که غالبا مستلزم اصلاح تکانه ها، هیجان ها یا نگرش هاست ، تعریف می شود. خانواده اولین و مهمترین نهاد در تاریخ و تمدن انسانی است که افراد در آن با شیوه های زندگی جمعی ، انواع هیجان و نحوه پاسخگویی به هیجان ها و همچنین شیوه های رسیدن به تفاهم و سازگاری آشنا می شوند. والدین با به کارگیری روش های متفاوت فرزند پروری در ارضای نیازها، یادگیری ، عملکرد، مواجهه اجتماعی ، ارتباطات و به طور کلی تربیت فرزند نقش محوری دارند. در این پژوهش به تبیین نقش فرزند پروری مبتنی بر کارآمدی هیجان در سازگاری اجتماعی نوجوانان می پردازیم . روش: منابع کتابخانه ای و مقالات معتبر برای تبیین هر چه بهتر، نقش آگاهی از هیجان و شیوه اثر گذاری این آگاهی بر رفتارهای سازگارانه و همدلانه مورد بررسی قرار گرفته است . یافته ها: فرایند اجتماعی شدن و تعامل با دیگران، با انتقال احساسات به کمک هیجانها اتفاق می افتد. بروز درست و به موقع ، تسلط و مدیریت هنگام برانگیختگی هیجانی و انجام اعمال مبتنی بر ارزشها، همگی محصول یادگیری در اولین واحد اجتماعی یعنی خانواده است . به نظر می رسد فرزندان والدینی که در فرزند پروری خود به کارآمدی هیجان توجه ویژه دارند از آگاهی بیشتری نسبت به تشخیص نوع هیجان های خود و دیگران در هر لحظه و پذیرش آن هیجان ها به عنوان حالات روانی زودگذر برخوردارند بنابراین به طور ذهن آگاهانه علی رغم پذیرش هیجان ها و عدم اجتناب از هیجان ، به جای عمل کردن بر اساس هیجانها، بر طبق ارزشهای خانواده و جامعه عمل خواهند نمود که خروجی آن رفتارهای همدلانه تر و سازنده و سازگارانه تر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

فرزند پروری ، کارآمدی هیجان ، سازگاری اجتماعی