تربیت در اسلام

مقدمه و هدف پژوهش: بدون شک داستان ها نقش سازنده ای در تربیت و شکل گیری شخصیت انسان ایفا می کنند؛ به طوری که در کتاب آسمانی قرآن، یکی از روی کرد های مهم برای آموزش شیوه های درست زندگی و کشف حقایق، از استعاره ها و حکایات ها و قصه های اقوام و مردمان مختلف استفاده شده را نمی توان نادیده گرفت؛ لذا این پژوهش با هدف ارائه راهکار مناسب در زمینه تربیت طراحی شده است. روش پژوهش: مطالعه حاضر توصیفی از نوع پیمایشی می باشد؛ ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن با روش صوری و اعتبار محتوا و پایایی آن بررسی و مقدار صحیح آن به دست آمد. جامعه آماری این پژوهش به تعداد ۷۵ نفر بودند که همه آن ها از طریق روش سرشماری به عنوان نمونه انتخاب شدند نکته ای که دراین نوع تقسیم بندی به همراه دارد وآن این که براساس تقسیم بندی های جدید علوم تربیت و روان شناسی تربیت در سه مرحله ی هفت ساله انجام می گیرد که در مرحله ی نخست کودک آقای خانه بوده و درمراحل دوم وسوم نیزکودک به ترتیب نیاز به راهنمایی وکمک دیگران داشته وهمچنین در کارها از او مشورت و کمک خواسته می شود؛ یافته ها : نتایج پژوهش نشان داد که عوامل موثردرتربیت : عوامل انسانی شامل: خانواده که خود شامل: الف( مادر ب) پدر ج) خواهر و برادر - معلم وکارکنان مدرسه وشاگردان- محیط واجتماع که خود شامل: الف) معاشران ب)خویشان و بستگان پ ) رهبران جامعه- عوامل غیرانسانی شامل: غذا و دارو - عوامل جغرافیایی ،طبیعی ،شغلی و... نقش موثری در تربیت داشته است.

کلیدواژه ها:

تربیت ، اسلام ، خانواده ، جامعه