ارزیابی اثر سطوح درآمدی بر امنیت غذایی خانوارها در استان تهران

بر اساس گزارش وزارت بهداشت، وضعیت ناامنی غذایی در استان تهران جدی است و بخش قابل توجهی از جمعیت استان با کمبود مواد مغذیشامل انرژی، پروتئین، ویتامین ها و مواد معدنی در سبد غذایی مواجه اند؛ این مسئله سبب شده تا ابتلا به کوتاهی قد، بیماری های قلبی عروقی،سرطان ها، چاقی، دیابت، پوسیدگی دندان و بیماری های گوارشی در میان خانوارهای تهرانی افزایش یابد. در این راستا اگر چه با تصمیمکارگروه سلامت و امنیت غذایی و مشارکت دستگاه های مختلف اجرایی به خصوص طی دههی هشتاد و نود شمسی برنامه های مختلفی بهمنظور ارتقاء سطح امنیت غذایی استان تهران انجام گرفته است، اما شیوع نارسایی ها و بیماری های مختلف در استان ممکن است در نتیجهالگوی نامطلوب و ناامنی غذایی باشد. از آنجا که تامین سلامت و امنیت غذایی از اهداف راهبردی سند چشم انداز بیست ساله کشور میباشد، دراین مطالعه ابتدا بر اساس طبقه بندی گروه کالایی مرکز آمار ایران و با استفاده از ماتریس عملکرد تغذیه ای، الگوی مصرف موادغذایی دردهک های مختلف درآمدی استان تهران شناسایی و سپس با استفاده از الگوی لاجیت اثر سطوح درآمدی بر امنیت غذایی خانوارها بررسی شدهاست. نتایج نشان داد که دهک های میانی و بالای درآمدی نسبت به دهک های پائین جامعه سبد غذایی ارزشمندتر و متنوع تری دارند و مصرفغلات و چربی در میان آنها کمتر و در مقابل حبوبات، قند، شکر و شیرینی، گوشت، میوه تازه، شیر، لبنیات و تخم مرغ، خشکبار و نوشیدنی وغذاهای آماده بیشتری مصرف می کنند. بر اساس یافته های پژوهش، متغیرهای عضویت در سه دهک بالای درآمدی، سن سرپرست خانوار،محل سکونت، زیربنای منزل، اشتغال سرپرست خانوار، درآمد خانوار و تنوع غذایی بر امنیت غذایی خانوارها اثر مثبت و معنی دار و متغیرهایعضویت در سه دهک پائین درآمدی، جنسیت سرپرست خانوار، محل سکونت، بعد خانوار و ساعت کار سرپرست بر امنیت غذایی خانوارها اثرمنفی و معنی دار دارند.

کلیدواژه ها:

دهک های درآمدی ، امنیت غذایی ، مدل لاجیت ، استان تهران