ارزیابی جایگاه بخش کشاورزی در ایجاد تعادل فضایی بین استان های کشور در سال ۱۳۹۰ با استفاده از جداول داده ستانده منطقه ای

بدون شک بخش کشاورزی به دلیل ضرورت تامین امنیت غذایی، تامین امنیت ملی و درهم تنیدگی با ساختاراقتصادی، جغرافیایی، فرهنگی و اجتماعی کشور در فرآیند توسعه اقتصادی بسیار حائز اهمیت است. این بخشیکی از معدود بخش هایی است که تمام زیربخش های آن در تمامی استانهای کشور وجود دارد و ستانده قابلتوجهی نیز در ساختار اقتصادی استانها به خود اختصاص داده است، لذا از این منظر می تواند نقش منحصر بهفردی در ایجاد تعادل فضایی کشور ایفا کند. در این مطالعه در راستای پاسخگویی به این سوال که بخشکشاورزی از چه جایگاهی در اقتصاد استانهای کشور برخوردار است، به محاسبه جداول داده ستانده منطقه ای برای ۳۱ استان کشور به طور همزمان و با به کارگیری روش حذف فرضی اقدام شده است. یافته های مطالعهحاضر نشان میدهد که دو زیربخش «زراعت و باغداری» دامداری، مرغداری، پرورش کرم ابریشم و زنبور عسل و شکار» به عنوان دو زیر بخش اصلی بخش کشاورزی در ۲۰ استان کشور به ترتیب در اولویت اول تا پنجم قرار میگیرند. علاوه بر این بخش «ساخت محصولات غذایی و انواع آشامیدنی ها» به عنوان یکی از مهمترین زیربخش های صنایع وابسته به کشاورزی، در ۱۳ استان کشور رتبه اول را به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

بخش کشاورزی ، ۳۱ استان ، جدول داده ستانده منطقه ای ، روش CHARM ، رویکرد حذف فرضی