سنجش آسیب پذیری استانهای ایران از تغییرات اقلیمی

تغییر اقلیم و آسیب پذیری ناشی از آن به ویژه در کشورهای درحال توسعه مورد تاکید قرار گرفته است. این پدیده در مورد ایران با توجه بهشرایط اقلیمی آن میتواند زمینه آسیب پذیری بیشتری را فرآهم نماید. در مورد ایران تنوع بالای استانها و تفاوت در میزان برخورداری ازامکان مقابله با پیامدهای تغییر اقلیم نیازمند ارزیابی بیشتر می باشد. مطالعه حاضر با هدف سنجش آسیب پذیری استان های ایران و ارزیابیمیزان آمادگی آنها برای مقابله با آسیب ها صورت گرفت. سنجش آسیب پذیری در قالب محاسبه سه بعد شامل مواجهه، حساسیت وظرفیت تطبیقی و با دو روش وزن دهی ساده و فازی انجام شد. برای هر یک از ابعاد، متغیرهای متعددی به کار گرفته شد. همچنین ازتفاضل شاخص آسیب پذیری و شاخص آمادگی، نمره نهایی یا شاخص سازگاری محاسبه گردید. برای محاسبه شاخصها از آخرین داده هایموجود استفاده شد. بر اساس یافته ها مشخص گردید تمام استانها آسیب پذیر هستند و از نگاه آسیب پذیری تفاوت زیادی میان آنهامشاهده نمیشود اما از نظر آمادگی تفاوت بیشتری مشاهده می شود. استان های بوشهر، چهارمحال وبختیاری و البرز با مقدار شاخص۰/۶۵-۰/۵۵ بیشترین آسیب پذیری را نشان دادند و استان های ایلام، قزوین و اصفهان با مقدار عددی ۰/۴۵-۰/۳۵ دارای کمترین آسیبپذیری ارزیابی شدند. بر اساس مقادیر به دست آمده از روش فازی، شاخص آمادگی تهران حدود ۰/۸۴ به دست آمد در حالیکه این رقم برای سایر استان ها کمتر از ۰/۴۵ میباشد. همچنین مقدار نمره نهایی یا شاخص سازگاری برای تهران ۰/۶۵ به دست آمد و استان های سمنان، قزوین و اصفهان با مقدار شاخص ۰/۴۸-۰/۴۵ در رتبه های بعد قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، آسیب پذیری ، آمادگی ، سازگاری